"İkiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım.
Bir yanım öbür yanıma düşman.."
Sevgilim, seni bilmemenin kederli gölgesi altındayım.
İkiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadım, bir yanım öbür yanıma düşman.
Sağımda kızgın kumlar gezdirdim, solum üşüyor eski bir anıdan.
cinayet kışı
yüzümde taşıdığım kuyu
soğuk iklim,
ağır yaprak tenimde
durup dönüp dokunduğum
yük.
yağmurun aramıza çektiği perdeyi yırtıyorum
geçiyorum göğsümdeki uykunun sarmaşığından
birazdan dünya beni unutacak, ben onu anlamıyorum.
soğuk iklim,
durup dokunduğum
dönüp seni
ben de unutacağım.
İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
kendine bir daha uğrayamadığından,
koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.
Hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün.
cinayet kışı
Bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hatasını bir daha düzeltilemeyecek biçimde içinde barındırır.
Sayfa 102
İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir gün
Kendine bir daha uğrayamadağından,
koyduğu yerde durmayaşındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.
Hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün.