"Aksın, içimde siyah bir nehir gibi dolanan keder
unuttuğum, unutmaya çalıştığım ne varsa bende durmasın içimde öyle çok ki,
her gidenden biriktirdiğim melekler.
Zaman insafsızlık etmese kederin oyduğu tarafımı sana getirsem
kalem beni tutmasa,
anlatsam sana siyah, simsiyah bir engerektir zaman ve kış neler eder insana nasıl yarım bırakır,
ayırır parçalara
Sense kışı yaşamadın daha
Birhan Keskin Cinayet kışı
İnsan ölürse acıdan ölür bir gün
kendine bir daha uğrayamadığından,
koyduğu yerde durmayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.
Hiçbir aşk titremez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün.
Birhan Keskin - Cinayet kışı
CİNAYET KIŞI
I
Bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hatasını bir daha düzeltilemeyecek biçimde
içinde barındırır.
Bana kanatlarımı bıraktırdılar.
Bana ihaneti öğrettiler.
Başka haber yok.
Yüzümde taşıdığım kuyu soğuk iklim ağır yaprak tenimde durup dönüp dokunduğum yük. Yağmurun aramıza çektiği perdeyi yırtıyorum geçiyorum göğsümdeki uykunun sarmaşığından birazdan dünya beni unutacak, ben onu anlamıyorum. Soğuk iklim, durup dokunduğum dönüp seni ben de unutacağım.
İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir gün kendine bir daha uğrayamadığından, koyduğu yerde durmayışındandır hayatın hatanın dönüşsüz oluşundandır. Hiçbir aşk titremez sonsuza değin, bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum ve insan kanatlarından ayrılır bir gün.
Cinayet Kışı / Birhan Keskin
İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir