Peyami Safa’nın kalemi ile tanışmak için neden bu kadar geç kalmışım! Bu nasıl bir anlatımdır ki; sanki yaşananları ben de yaşadım, tanık ettim, gördüm, duydum, oradaydım adeta. Konunun sadeliği ve hayatın içinden oluşu, kelimelerin gücüne karşı koyamıyor. Sanırım bu yetenek, kitabın aynı zamanda yarı-otobiyografi olmasından da kaynaklı. Sonuçta Peyami Safa hasta olmasaydı, ne kadar iyi anlatabilecekti kitabın kahramanını?