Bilge Kandur
Bilge Kandur
@birokurbinyazar
Yazar
19 reader point
Joined on September 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Uzun zamandır kalemi ile tanışmak istediğim Mine Söğüt'e " Gergedan" sayesinde görünmeyen bir el sallamış oldum. Özenle seçtiği kelimelerinin yanı sıra gazeteci kimliğini de eser aracılığıyla gördüğümü söyleyebilirim. Toplumun gerçeklerini sanatla yoğurarak aslında rahatsız ediciliğin en güzel örneğini ortaya koymuş kendisi. Her akşam ana haber bülteninde farklı isimlerdeki kadınların başına gelen benzer hikâyeleri kendine has üslubuyla okuyucuya sunarak yapmış bunu hiç kuşkusuz.
Gergedan imgesi ile ortak paydada buluşturulan ve toplumun karanlık tarafının gözüne ışığı sokan öykülerle farklı yaş gruplarındaki kadınların mahalle ve ev arasına sıkışan hayatlarına perde aralıyoruz. Eserdeki fon karakterler gibi biz de yaşananlara sadece bakmakla yetiniyor hatta bazen ansızın kitabı kapatarak onların gerçeklerinden kendi konfor alanımıza kaçıyoruz. Belki de bu yüzden en az failler kadar suçluyuz.
Bu kitaptaki öykülerin her biri, her gün bir yerlere gitmek üzere hızla ardımızda bıraktığımız sokaklarda belki defalarca kez önünden geçtiğimiz apartmanlardaki dairelerde her gün milyonlarca kez babaları veya kocaları tarafından öldürülen kadınlara dair. Bizlere hem şahdamarımız kadar yakın hem de bize uzak bir iklimde yaşayan gergedan kadar uzak.
Kısa bir kitap olmasına rağmen beş sayfada bir onar dakikalık aralar verdiğimden olacak kitabı bitirmem üç günümü aldı. Öncelikle yazarın gözlem yeteneğine, duyguları tasvir ederken tercih ettiği kelimelere hayran kaldım. Kitap aldatılan ve boşanma öncesi belirsizliğini yaşayan, çocuklarını kaybetmek üzere olan erkek karakterin perspektifinden yazılmış olsa da ben okurken kendimi " Büyük Çocuk" gibi hissettim. Kadın ile adam arasındaki gerilim beni onların çocuklarıymışçasına etkiledi hatta biraz da sarstı. Bu da eserin dilinin ve biçeminin ne kadar kuvvetli olduğunu açıkça belli ediyor. Kitabı kesinlikle tavsiye ederim fakat travma tetikleyici bir yönü olduğunu da belirtmeliyim.
Herkes iki hikâyenin iç içe geçmesi olarak yorumlasa da aslında kitap çoklu bakış açılarından yazılmakla beraber birçok kişinin hikayesini içinde barındırıp sonunda bunları birleştiriyor. Başlangıçta tekerlekli sandalyede olan Necati'yi okurken bir sonraki bölümde çıplak kadın çizme fantezisi gittikçe büyüyen ressam Halil ile Osmanlı'ya gidiveriyoruz. Bir sonraki bölümde Beril'in Necati'yi ziyaret etmesi üzerine bu sefer daha yakın bir geçmişe ikisinin çocukluğuna gidiyoruz. Ya ikinci bölüm ? Bu sefer de ilk bölümde Ressam Halil'in arkadaşı olmaktan başka bir vasfı olmayan bir karaktermis gibi gösterilen Ermeni Ante'nin geçmişini okumaya başlıyoruz. Yani Ressam Halil'den bile geriye ... Şimdiye kadar büyülenmediyseniz, kitabın son yirmi sayfasını yani hem hikayelerin düğümlendiği hem de sadizmin zirveye çıktığı bölümde etkilenmemeniz imkânsız.
