"Benim tezim, bütün halkların, bütün kültürlerin birbiri hakkında önyargılara sahip olduğudur. Eğer bir gün bu önyargı kelimeleri, yani Avrupa dillerindeki barbar, Japon dilindeki gaijin, Müslümanlardaki kâfir, Almanlardaki Ari olmayan gibi önyargı sıfatlarını kaldırabilirsek, amacımıza ulaşabiliriz. Amaç nedir derseniz, bence tam olarak şudur: insanın değerinin sadece insan oluşundan geldiği; din, milliyet, cinsiyet, renk, cinsel tercih, siyaset gibi birtakım ön sıfatlarla ayrımcılığa uğratılmadığı bir hümanizm anlayışı."
Salon profesörü alkışlamaya başladı. Güzel sözlerin insanlar üzerindeki etkisi büyük oluyordu ama bu düşünceleri salonun dışına taşımıyorlardı. Her türlü ayrımcılığı yapan insanlar, konferansta bu güzel sözleri alkışlamakta sakınca görmüyorlardı. Biraz sonra olağan hayatlarına geri döndüklerinde, gene "insana insan olarak bakmayacaklar", her türlü ayrımcılık ve nefreti körükleyeceklerdi. Neden böyle davrandıklarını açıklamak için sık sık "ama" diyeceklerdi. "Doğru ama" diye söze başlayıp, lafta savundukları ilkelere aykırı bütün davranışlarına mazeretler uyduracaklardı.
Bakarsın, görünüşte dehşetli bir adamdır; bir de hakkında anlatılanları duyunca yanından kaçarsın. İlk zamanlarda bir içgüdüyle onlardan uzaklaşmaya çalışırdım. Sonraları en korkunç katiller konusunda bile düşüncelerim oldukça değişti. Katil olmadığı halde, altı cana kıymış bir caniden daha korkunç insanlar gördüm. Öyle cinayetler vardır ki, başta
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
İnsanlar birbirinin maddi yardımlarına ve paralarına değil, sevgilerine ve alakalarına muhtaçtır. Bu olmadıktan sonra, aile sahibi olmanın hakiki ismi, "birtakım yabancılar beslemek"ti.
Macide'nin sürekli beni tasvirlemesi hoş değil apjağşhağa
Hayatta kendi düşüncelerim ve kararlarımdan başka birtakım kuvvetlerin emri altına girmek asla tahammül edemeyeceğim bir şeydi.
Sayfa 228 - MacideKitabı okuyor
Küçük insanlar iyi ya da kötü duygularını birtakım küçüklüklerle doyurmayı tercih ederler.
Sayfa 50
Eğer insanlık hakları bir memlekette birtakım insanlar tarafından çiğnenmişse, bunu saklamak, saklamaya çalışmak neye yarar? Hiçbir şey yapamazsak, insanlık, bizi kuyunun dibindeki taş gibi unutur..
.. İstersen konuşalım.
Fakat konuşmaktan ne çıkar ki!
Kim bilir şimdiye kadar kaç merkep yükü kitap okudun. Fakat bunlardan ne anladın?
Hiç.. değil mi?
İnsanlar neyi bilirler..?
Zevk ve bencilliklerinin arzuladığı sanatsal birtakım şeyleri..
Fakat hak ve hakikat hususunda ne bilirler..? Hiç..!
Akıl yoluyla Hakkı bulmak mümkündür.
Fakat bilmek, anlamak mümkün mü..?
Ne konuşalım?
Harfleri bir araya getirerek Hikmet bilinebilir mi..?
Sayfa 20Kitabı okuyor
KÜRK MANTOLU MADONNA [ ALINTILAR ]
“ Nedense hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini, herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara, sanki bize de gelebilecek belaları kendilerine çektikleri için, alaka ve merhamet göstermek isteriz. “
“ İnsanları, kendi cinslerinden biri
İş Bankası Kültür Yayınları, Maria Puder ve RaifKitabı okudu
Sanki park, öyle bir yerdi ki, birtakım garip insanlar, işlerin bittiğini, kendilerinin mahvolduğunu sezerek geliyorlar. Park günlerce onların dertlerini uyutuyor, tamir ediyor, bir gün yeniden onları taptaze bırakıveriyordu.
Sayfa 74 - Ses,(1), 18 Kasım 1938 Yeditepe, (98), Haziran 1954
İçerideki yaşam ile dışarıdaki yaşam birbirinin tıpkısı. Orada da burada da insanlar gruplaşıyor, çevrelerine duvarlar örüyor ve kendilerine tuhaf gelen hiç bir şeyin sıradan yaşamlarını sarsmasına izin vermiyorlar. Birtakım şeyleri sırf alıştıkları için yapıyorlar, yararsız konuları inceliyorlar, aralarında eğleniyorlar, çünkü eğlenmek gerekir, dünyanın geri kalanında olup bitenlerden onlara ne? En fazla, televizyonda haberleri izliyorlar -bizim de sık sık yaptığımız gibi- ve böylece sorunlarla, haksızlıklarla dolu dünyadan ne kadar uzak olduklarını hissederek mutluluklarım bir kez da ha doğruluyorlar.
İnsanlar birbirinin maddi yardımlarına ve paralarına değil, sevgilerine ve alakalarına muhtaçtılar. Bu olmadıktan sonra, aile sahibi olmanın hakiki ismi, “birtakım yabancılar beslemek”ti.
İçimizdeki Şeytan
"Aklı başında adamlarla hiçbir iş görülmez. Bize, itirazsız inanacak ve düşünmeden harekete geçecek insanlar lazım! Bu gençleri romantik birtakım emellerle bağlamak, onlara kabadayıca sergüzeştlerin hasretini duyurmak ve bugünkü hudutları dar gösterip büyük arzularla beslemek ve böylece hepsini avucumun içine almak daha kolay ve daha muvaffık... "
Sayfa 188Kitabı okudu
Peygamberimiz Aleyhisselam:
“Benim birtakım isimlerim vardır:
Ben Muhammed’im!
Ben Ahmed’im!
Ben Mâhî’yim ki, Yüce Allah, küfrü benimle yok edecektir!
Ben Hâşır’ım ki, insanlar, Kıyamet günü benim izimce haşr olunacak-lardır!
Ben Âkıb’ım ki, benden sonra peygamber yoktur!”
“Ben rahmet peygamberiyim!”
“Ben savaşlar peygamberiyim!” buyurmuşlardır.
Peygamberimiz Aleyhisselam, Kur’ân-ı Kerîm’de dört kere Muhammed ismi ile, bir kere de Ahmed ismi ile anılır.
Muhammed: Övülmeye layık hasletleri çok olan,
Ahmed ise: En çok övülen veya en çok hamd ve şükür eden, ya da, bu hasletlerle anılan zât mânâlarına gelir.
