Ve ben gözlerimi kapadım, tüm her şeyin bir rüya olduğunu umarak. Başka bir diyarda derin bir uykuda olmalıyım; bana bir ömür gelen, belki altı saat etmeyecek derin bir uyku. Özentim çocuklara; morali bozulunca istediği gibi ağlayan, bir anda gülen ve istediği kişiyi koşulsuz ve sorgusuzca dümdüz istediği şekilde seven çocuklar, garipsenmeyen. Ve ben, ben ise hiçbir şeye hakkım yokmuş gibi hissediyorum. Ne konuşmaya ne susmaya; ne uyumaya ne uyanmaya; ne yaşamaya ne ölmeye; ne görmeye ne görmemeye... Yetişkinlere göre çocuk çocuklara göre yetişkin "o" kişi ama ben ne olduğumu bilmiyorum. Nereden öğrendiğimi bilmediğim bu yaşamı yaşamaya, işte, bir şekilde devam ediyorum.
~Defne