Kuşkusuz mahvolmuştu, bunu sorgulamaya gerek bile yoktu. İşinden atıldığını yüzde yüz biliyordu. Bundan sonra ne olacağını Tanrı bilirdi. O salak, başarısız sefahat gecesinin anısı hayvansı bir canlılıkla gözünün önünden geçti. Her şeyi anımsıyordu, ilk pembe cini yuvarlamasından, Dora'nın şetfali renkli jartiyerine el attığı ana kadar olan her şeyi anımsıyordu. Dora'yı düşününce utandı. İnsan niçin böyle şeyler yapar? Para tabi, her zaman para yüzünden! Zenginler böyle davranmaz. Zenginler, ahlaksızlık yaparken bile kibardır. Ama paran yoksa, olduğunda nasıl harcayacağını da bilmezsin. Karaya ayak bastığı ilk gece geneleve gitmiş denizci gibi çılgınca döker saçarsın parayı.