Söylemekten bıkmayacağım, @ozkanirman ‘ın kalemi ile #mutlakatanışmalısınız Zaten bir kez okuduğunuzda #hepokumak isteyeceksiniz, garanti veriyorum size. #benimarabalarım da yine acayip keyifli bir okuma oldu benim için. Özkan bey bu kez bizi bir yolculuğa davet ediyor.Onun yanında #yolcu koltuğunda alıyoruz yerimizi, takıyoruz emniyet kemerimizi
Bir adım sonrası "gayb"dır; hoşnut edilecek olanı işaret eden "gayb." Kimi hoşnut etmeye çalıştıysam hayal kırıklığına uğradım, diyenler üzülmeyin, hoşnut ettiğimizde ihanete uğramayacağımız bir yeri işaret ediyor "gayb."
Ali Ural’ı tam anlamıyla idrak edebilmek için küçük prensi de okumuş olmalısın, Tarık bin Ziyad’ı da. Goethe’yi de bilmelisin, ashabı kehfi de. Hem doğudan hem batıdan beslenmiştir kalemi. Bilgi birikimi hayran bıraktırır. Bu kitapta da bir çok örneğine rastlanır. Ben en çok “seni seviyorum” adlı denemesine vuruldum. Yazarın tavsiye ettiği gibi sevdiklerimizin yanından geçip gitmemeliyiz kelimelerimizi saklayarak. Yoksul olmamalı dilimiz. Yük taşımamalı kalbimiz..
Deneme türünde okuduğum ilk eser ve ne şanslıyım ki ilk deneme kitabımı Ali Ural'dan okudum:)) Aslında bu kitabı başucu kitabı olarak okumayı planlamıştım. Her gün bir deneme okurum derken, gerek üslubu gerekse ele aldığı konuları işleyiş biçimiyle bir tane daha okuyup bırakırım diye diye kendimi kitabın son sayfasında buluverdim.
Hayat biz planlar yaparken yaşadıklarımız değil mi zaten? Okuma planlarımı alt üst ettiğin için teşekkürler Ali Ural:))
**Yazarla soyadaş olmam da mutlu etmedi değil :D
Kitap zaten bir günde okunabilecek ince bir kitap, aynı zamanda bir üçlemenin de ilk kitabıymış. Başlarda çok sevdim ama sonrasında benim için vasat bir hale büründü. Genel olarak bakarsam okunabilir, okuması keyifli ama biraz abartıldığını da düşünüyorum.
Cemre Demirel'in bir yayında kendisine sorulan soruya verdiği küfürlü bir cevap vardı
Kesinlikle herkesin okuması gereken kitaplardan biri.Neleri kaybettiğimizi görün.Kitabı okurken her türlü duyguyu yaşadım.Neşeden öfkeye kadar.Okullarda tarih derslerinde köy enstitüleri anlatılmalı,okutulmalıdır.Tüketimden çok üretime dayalı bir eğitim sistemi;kendi ahırı,atölyesi,laboratuvarı,arı kovanları,arabası,kamyonu,motosikleti,bisikleti,bahçesi,tarlası olan bir eğitim yuvası düşünün.Tüm bunlar öğrencilerin kullanımına açıktır ve eğitimin bir parçasıdır.Enstitüye girdiğinizde sizi tam donanımlı bir birey olarak yetiştirecekler.Geleceğin öğretmenleri ve sağlık personelleri burada yetiştirilmiştir.Dönemin ihtiyaçlarına ve bulunduğu coğrafi özelliklerine göre programlar ve üretimler gerçekleşiyordu.Bunun yanında marangozluk,demircilik,duvarcılık,hayvancılık,tarım,inşaatçılık gibi zanaatlar öğretilmiştir.Ayrıca en az 1 enstrüman çalmayı öğrenmeden bu enstitülerden kimse mezun olmuyordu.Eğitim öğretim ezbere değil daha çok pratiğe ve bilime dayalı olarak gerçekleşiyordu.Halk oyunları da oynanılyordu.Kültur dersleri oluyordu ve yaklaşık 30.000 kitabı bulunduran çok geniş bir kütuphanesi vardı.Tonlarca etkinlikler gerçekleşiyordu ve daha sayılamayacak bir sürü şey vardı.Artık onu da okursunuz.Kısacası vatana ve millete faydalı insanlar yetişiyordu.Ne yazık ki dönemin siyasetine oyun olmuştur.Çok güzel bir uygulamaydı.Her şeyi anlatmak çok isterim ama bu çok uzun satırlara sebeb olur o yüzden size bu kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
