Biri zikir, biri şükür, biri fikir' dir. Başta bismillâh zikirdir. Ahirde elhamdülillâh şükürdür. Ortada, bu kıymettar harikai sanat olan nimetler Ehad, Samed' in mucizei kudreti ve hediye-i rahmeti olduğunu düşünmek ve derketmek fikirdir.
Can tenden gittikten sonra, ten toprak olduktan sonra, hesap gününün kırılgan bekleyişinde, kabrin karanlığında yoldaştır, yârendir, sevgilidir namaz sana.
Mehmet Akif Ersoy üstadımızın, "Köşe başlarını her bir münâdi kesmiş de kendisini haramda davet ederken, bakışlarını bulandırmaya çalışırken, zihnine zehirden tohumlar saçmaya çalışırken, yollarına kementler atarken, gideceği istikamete yılanlar, çiyanlar salıverirken, her bir düzlüğü yokuşlara sürmeye çalışırken, 'Bismillah' desin de bunların hiç birine iltifat etmesin. Desin ki ben bunların hiçbirine gönül koymuyorum,bunların hiçbirine zerre değer vermiyorum, beni istikametimden alıkoyacak hiçbir şeyi önemli ve değerli bulmuyorum, " diyecek, uğruna bir ömrünü feda ettiği Âsım'ın nesli...