Bitmeyen bir şiir,
Yarım kalmış bir hikaye,
Yetim kalmış bir çocuk,
Ve yaprağı yanlış mevsimde dökülen bir incir ağacı gibiyim...
Hikaye bu ya,
Padişah vezirine “Lala demiş, bana öyle bir kelime söyle ki hüzünlüysem o kelimeyi hatırladığımda hüznüm geçsin, sevinçliysem sevincim geçsin!”
Hele söyle ki o kelimeyi yüzüğüme yazdırayım. Sabah akşam gözümün önünde olsun. Okuyayım.
Vezir mühlet istemiş.
Lakin günler, haftalar sürmüş bulamamış o bir tek kelimeyi.
Sonunda