Raşomon anlatım tekniğine yakın bulduğum, anlatıcının perspektifyle şekillenen hikaye geleneğinin nadide örneklerinin temsil eden bu iki versiyon da az çok ezberimdedir. Az çok diyorum, çünkü eser sanat tarihi açısından en büyük önemi Gaudi’nin bitmeyen kilisesi Sagrada Familia misali her yıl ucuna yeni taşlar örülmesi, bu nedenle her dile gelişinde biraz daha değişmesidir. Anlatıcıların mübalağa, mütalaa, bilinç akışı ve çamur atma gibi kadim anlatım teknikleriyle zenginleştirerek, gerçek bir sanat eserine yaraşır şekilde ustaca yeniden yorumladığı hikaye, zamanın, ihtiyarların ve destek vermesi gereken aktüel bağlıların da etkisiyle, işte bu bizim hikayemizdir neticede. Olsa olsa, gençlik sarhoşluğuyla birbirine aşık olduğunu sanıp evlenen, sonra da azıcık bile benzeşmediklerini fark eden, fakat bu tahsil sürecine iki çocuk sıkıştırmayı becerdikleri için evliliklerini bitirmemenin bahanesi olarak her fırsatta onları ileri süren iki basiretsizin, emsallerine sık rastlanabilecek sıradan hikayesidir.
Sayfa 12 - Hep Kitap
Hikayemiz tek bir hikâye.
Bütün romanlar, bütün şiirler, içimizdeki
hiç bitmeyen iyi-kötü çekişmesi üzerine kuruludur.
Ayrıca bana öyle geliyor ki, kötülük hiç durmadan yeniden canlanıyor; oysa iyilik, erdem ölümsüzdür.
Kötülüğün hep yeni, taptaze bir çehresi vardır, oysa erdem dünyadaki her şeyden köklü ve saygındır.
John STEİNBECK (Cennetin Doğusu)
"... içinden çıkılamayan bu sonsuz seçenek ve şans gibi gözüken tercihler silsilesinin, bu bitmeyen daha iyisi sirkülasyonunun, bu takılmanın çok yaygın olduğu, birbirini görmenin, fırlatmanın, ciddi almamanın kolay, tutunmanın zor olduğu zamanlarda yaşamanın bir şans değil bir lanet olduğunu fark ettim. Bu yüzyılın lanetliydi tüm bunlar, çağdaş ve modern bir lanetin içindeydim."
Sayfa 52
Karanlık Bir Kış Günü: Palto
Geçtiğimiz yıl içinde okuduğum fakat okuduktan çok sonraları bile aklımdan etkisini silemediğim bir hikaye: Palto.
Kıymetini zaman geçtikte anladığımdan olsa gerek, kitaba verdiğim 8/10 puan beni düşündükçe üzüyor. Keşke ilk okuduğumda 10/10 puanlık bir kitap olduğunu idrak edebilmiş olsaydım.
Korkutucu, depresif, karanlık ve trajik bir realist dünyanın/maceranın içine gömülmüş, masalsı ve gerçeküstü bir son. Dünyadan alamadığımız adalet hissini öbür aleme vermeye ne kadar istekliyiz. Akakiy Akakiyeviç’e ne benzer hayatlar yaşıyoruz hepimiz.
Tutumlu olmak gerekliliğini (belki de zorunluluğunu) çocukluktan öğrenmiş ve bunu içselleştirmiş bir okur olarak ben de, üç kış aynı montu giyen bir insanım. Ve bunu bu öyküyü okuyana kadar da yadırgamamıştım belki de, sanki olması gereken buymuş gibi. Yahut masabaşı işimle ilgili hepimiz gibi benim de bitmeyen endişelerim var. Ne kadar anlamsız geliyor bu kitabı bitirdiğimizde, tüm bunlar.
Aslında ne kadar değerli olduğumuzu, ne kadar değerli olmamız gerektiğini gösteren ve yeri hemen doldurulabilir olduğumuz bir sistemde yaşadığımızı, bu yüzden de kıymetimizi hiç unutmamızı öğütleyen bu kitap adeta belleğime kaydoldu.
Bu kitabı okuyalı aylar oldu fakat aylar sonra bile sık sık aklıma gelen, hayatıma, işime, ilişkilerime olan etkilerini de ancak bu süreden sonra fark edebildiğim bu hikaye, kesinlikle hakkını vererek okunmayı hak ediyor. Hepimizin birer Akakiy olduğu günümüz toplumunda, hayatlarımızı aydınlatan bir fener işlevi gördüğü kanaatindeyim.
Kısa olmasından da mütevellit herkesin okumasını tavsiye ederim. 
Nikolay Gogol
*~●｡｡｡Hikayemiz tek bir hikaye. Bütün romanlar, bütün şiirler, içimizdeki hiç bitmeyen iyi-kötü çekişmesi temeli üzerine kuruludur. Ayrıca bana öyle geliyor ki, kötülük hiç durmadan yeniden canlanıyor, oysa iyilik, erdem ölümsüzdür. Kötülüğün hep yeni, taptaze bir çehresi vardır, oysa erdem dünyada hiçbir şeyin olamayacağı kadar köklü ve saygındır.
Sayfa 445 - İletişim Yayınları Çeviren Roza HakmenKitabı okudu
Hikayemiz tek bir hikaye. Bütün romanlar, bütün şiirler, içimizdeki hiç bitmeyen iyi-kötü çekişmesi temeli üzerine kuruludur.
Sayfa 445 - İLETİŞİM YAYINLARI-3. BASKI-2024-İSTANBULKitabı okudu
Vee son söz...
Biz neysek ve neyi arıyorsak o'yuz ve Cenab-ı Hak onu çıkartır karşımıza. Niyetlerimiz, düşüncelerimiz bizden ayrı değildir ki! Hz. Mevlana'nın dediği gibi, küpün içinde ne varsa dışına da o sızar. İçimizdeki iyilik ya da kötülük bize yoldaşlık eder, yolumuz nereye giderse bizimle gelir. Güzeli içinde taşıyıp güzele talip olanlar eninde sonunda ona ulaşırlar. Tıpkı gül misali; dikeni görüp de güle burun kıvıranlar değil, gülün hatırına dikeni görmezden gelenler gül kokusunu alır, güllere yoldaş olurlar...
Sayfa 96
Zordur ruhun kıvrımlarında, nefsin dehlizlerinde gizlenen 'ben'i görmek, tanımak. Bezen bir ömür sürer kendimizi arayış serüvenimiz...
Sayfa 95
Hz. Mevlana insanın kendini arayışını ne güzel ifade etmiş, “Neyi arıyorsan o'sun!" demiş. En çok uzağında olduğumuz kendimiz değil miyiz? Ne zordur insanın kendini tanıması, kendini bilmesi. Çıktığımız uzun ve ince hayat yolunda rastladığımız her insan, karşılaştığımız her sıkıntı bize bizi anlatan bir işarettir esasında. Hayat yolculuğu bir bakıma insanın kendini bulma, kendini tanıma serüveni değil midir?
Sayfa 95
Neyi arıyorsan O'sun!
"Can konağını aramadaysan cansın,
Bir lokma ekmek arıyorsan ekmeksin..."
Sayfa 95