Bilime Adanmış Koca Bir Ömür
Avrupa Bilimler Akademisin'in ve Amerikan Bilimler Akademisin'in ilk Türk üyesi, Rus Bilimler Akademisin'e 
Fuad Köprülü'den sonra seçilen ikinci Türk, Türkiye Bilimler Akademisin'in en genç kurucu üyesi, TÜBİTAK Bilim ödülü kazanan en genç bilim adamı... İki şeref doktorası, Paris'te Collége de France'ta profesörlük,
216 syf.
8/10 puan verdi
Hayatının tekdüzeliği ve geleceğinin öngördüğünden farksız olacağını düşünen Veronika’nın depresyonunu ve onu intihara sürüklemesini okuyoruz.
Veronika ölmek istemekten çok hayatına bir anlam bulmak istiyor, bir şeyleri değiştirmek ve yaşamaya değer bir gelecek istiyor. Fakat bu kadar öngörülebilir bir gelecek ve bunları değiştirecek bir gücü olmaması ona intihardan başka bir seçenek bırakmadığını düşündürüyor.
Hem hayatın anlamı nedir ki? Kimler bulmuş ve nasıl bulmuşlar? Hayatın anlamını kaybedersek ne olur? Bu sorular Veronika’ın başarısız intihar girişiminden sonra akıl hastanesine yatırılması ile birlikte düşündüğümüz sorular. Akıl hastanesi demişken sorduğumuz bir soru da deli kime denir? Kime normal denir? Peki normal nedir? Toplumun kabul ettiği şeylere normal diyorsak eğer karar veren topluluğun normal olduğunu nerden biliyoruz?
Her insan özel değil midir? Peki bu farklılığı ortaya çıkarmaktan neden korkar insan? Toplumun onu dışlamasından korkabilir. Ama toplumun normallerini benimsedikçe özgür değildir insan. Her normal herkese göre normal olmayabilir. Çünkü her insan özeldir. Her insanın anlamı farklıdır ve o bulunmaz yaratılması gerekir. Kendi isteğimizle gelmediğimiz bu dünyada kalmak istiyorsak eğer savaşmamız gerek. Savaşabilmek için de cesur olmak gerek. 
Friedrich Nietzsche der ki ''Oysa en iyi yıkıcıdır cesaret, saldıran cesaret: ölümü bile yıkar, çünkü der ki: “Bu muydu yaşam? Pekâlâ! Yeni baştan''
Kitap kısa olmasına rağmen anlam yüklü kavramlar barındırıyor. 
Paulo Coelho akıcı dili ve ilgi çekici konularıyla bizi kitaba bağlıyor. Aynı zamanda yaşama da.
