Şu oratama bak ya. Parantezleri ben açtım metinde yok
Mütareke yıllarında Şehzadebaşı çaycıları duruyorlardı. Fakat biz daha ziyade Sultanahmet kahvelerinde ve Nuruosmaniye'deki İkbal'de( kahve, çay ocağı) toplanıyorduk. İkbal'i evvela İçtihat matbaası karşısında bir vakitler Güzel Sanatlar Akademisi olan binada bulunan sonra da Bezm'i alem Valide Sultan Konağı'na- Şimdiki
Sayfa 170 - Dergah yayınları 53. BaskıKitabı okudu
"İzmir'den Sesler Hakkında"
Aruz veznini, yalnız, bize yabancı olduğu için bırakmadık. Zaten, artık aruzun bize büsbütün yabancı olduğu da iddia olunamazdı. Çünkü 8‐9 asırdan beri Türk şiirine giren, binlerce Türk şairleri tarafından işlenen aruzun üzerinde, hiç şüphesiz, bizim de büyük bir hakkımız vardı. Binaenaleyh biz, hece kadar olmasa bile, yine kendi malımız olan
Herkes bir başkasının sağırı. Herkes kendisine benzemeyenin körü. Herkes kendisinin, ‘kendim’ derken içini doldurduğu her şey budalası.
s.15
Anlamak ister gibi yapıyoruz duvarın ardındakini ama aynadaki suretimizin sarhoşuyken ne mümkün.
s.16
‘sen’ diyebilmek cevheri.
s.17
“Kendimi düzeltirsem yeryüzü bir yanlıştan kurtulacak.”
“Cümleler
Sayfa 91 - profil kitapKitabı okudu
Bizim Yunus
Onun şiiri insan için, sevgi için, hoşgörü için, insanlık içindi.
