Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Burcu
Burcu
@bm79
Ediz’im
İngiliz Dili ve Edebiyatı
Lisans
Ankara
31 Ekim 1991
44 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sıradan,tahmin edilebilir,tekrara düşen cümleler,edebi görünsün diye araya sıkıştırılmış şiirler ,alıntılar vesaire vesaire… Son dönem yazarları gerçekten hayal kırıklığına uğratıyor. Daha kitabın çeyreği bitmeden olaylar kendini açık ediyor; kaldı ki okurken lezzet veren bir üslup da yok. Bir kaç cümle hariç -zaman öldürmelik- dahi diyemeyeceğim bir kitap.Yazarın daha evvel Ahmet Batman ile karşılaştırıldığına dair bir incelemeye rastlamıştım.Vallahi ha kel hasan ha hasan kel misali bir durum. Son dönem yazarları arasında şu ana dek iki kişiyi önerebilirim, Melisa Kesmez ve Aylin Balboa.Biraz daha samimi geliyorlar ve kalemleri daha tutarlı ve okunabilir. Görüşüm bu yönde,maalesef ite kaka bitirdim yarım kalmasın diye lakin bana eziyet oldu.
Ağır dram yüklü, insanın yüreğine dokunan,okuması akıcı, bir yandan da araya serpiştirilmiş gereksiz hikayelerle yer yer sıkan bir kitaptı. Genel olarak beğendim. İnsanlığın öldüğünü bir kez de bu açıdan göstermiş bizlere Toptaş. Hangisine üzülsem bilemedim. Güldiyar’a mı Muzaffer’e mi yoksa bir çırpıda silinip giden zavallı Bahriye’ye mi ? Sanırım en etkilendiğim kısmı, Dursun ile Muzaffer’in sarılıp ağlaştığı kısımdı. Herhalde en acısı Dursun’un hezeyanları, içini kemiren pişmanlığıdır benim için. Zannerim bir masumun vebaline girmek vicdanı en zora koyan şeydir herhalde.
Heba ve Sonsuzluğa Nokta dan sonra okuduğum için kıyaslama yapmam gerekirse diğer ikisine göre çok daha iyiydi. Kuşlar Yasına Gider için daha ağır bastığı söyleniyor ki ona da bir şans vermeyi umuyorum.
Efsanelerle gerçeği iç içe harmanlayarak kaleme alınmış bir aşk hikayesi ya da trajedya diyebilirim. Fena değildi. Çabucak okunabilen akıcı bir roman.
Okur Takip Önerileri
Okurken keyif veren, düşündüren ve güldüren psiko absürd komedi türünün hakkını veren bir kitaptı. Romantik kısmında hem fikir değilim yalnızca. H.Berlioz karakterini ve çocukluklarını çok sevdim okurken. Bu arada alttan altan verilen ince mesajları-eleştirileri de yakalamak çok güzeldi. Örneğin: Burayı Cevdet bey ve oğulları işletiyor artık gibi... Oğullar ve Rencide Ruhlar ile kıyasladığımda,sanki onu daha çok beğenmiştim fakat zaman geçtikçe Tatlı Rüyalar da fena değilmiş diyorum. Güzel,akıcı bir kitaptı, okuyacak olanlara şimdiden iyi okumalar ve tatlı rüyalar :)
An itibariyle bitirdiğim,okurken epeyce yorulduğum fakat bir o kadar da tat aldığım eşsiz bir kitap. Tipik postmodern, metinler arası ,çok katmanlı,değişen anlatıcılar ve karakterler arası jet bir geçişe sahip, yoğun bilinç akışlı bir roman.Ufaktan Oğuz Atay’ı çağrıştırıyor derken; biraz altını kazınca Bener’in Atay, Bilge Karasu,Nurullah Ataç,Neziha Meriç gibi altın isimlerle kalem ahbaplığı yaptığını öğrendim. Romanın ana karakteri Osman’ın da Bener’in ta kendisi olduğunu düşünürsek ( gerçek yaşamındaki aşk kaçamağı, memuriyet hayatı,sürgünü vs.) otobiyografik bir havası da var diyebilirim. Devrik cümleleri, kendine has benzetmeleri,jargon kullanımı,iç içe geçen hayat hikayeleri bir hayli yorucuydu ama okumaya değdi doğrusu. “Buzul Çağının Virüsü” başlığını kendimce yorumlamam ise kişinin içinde bulunduğu tabiri caizse bomboş, anlamsız, zoraki hayata bir şekilde ayak uydurması gerektiği ve vadesi dolana değin bu virüsle yaşamaya çalışması diyebilirim. Bu arada Oblomov’a yapılan göndermeyi okurken yüzümde bir tebessüm oluşmadı desem
yalan olur. Gerçekten edebi yönden de ağır bir kitaptı. Layıkıyla okumaya gayret ettim, benim kitaptan anlayabildiğim bu kadar.
Charles Dickens’ ın (tüm kitaplarını okumuş biri olarak)en kötü kitabı diyebilirim. Fransız devrimi ile iniltili kısımlar haricinde kitap o kadar yavan ve karakterler o kadar sıkıcı ki kendimi vererek okuyamadım yine de bitirdim.Üstelik farklı aralıklarla ve farklı yaşlarımda olmak üzere üçüncü kez okuyuşumdu.Yine beğenmedim, beni edebi anlamda doyurmaya yetmedi, tamamıyla hüsran oldu benim için.
Benim için okuması meşakkatli bir eserdi. Sabırla okuyabilmek adına biraz geç bitirdim lakin buna değdiğini düşünüyorum. Karakterlerin kendileriyle verdikleri muhakemeler, Suat’ın Tanrıtanımaz halleri, İhsan’ın muazzam tespitleri, Mümtaz’ın hassas, varoluşsal sıkıntıları ama hepsinden ötesi Nuran’a beslediği aşkının saflığı ve derinliği ; öte yandan da Nuran’ın toplum baskısına yenilen ve aşkının arkasında duramayan - bana göre en başından beri Mümtaz ın onu sevdiği gibi onu sevemeyen aklı hep eski eşinde olan - kırk fikirli halleri... Kitabın isminin huzur olması da ayrı bir ironi zira hiç bir karakter zerrece huzura ulaşabilmiş değil. Tanpınar’ı ilk okuyuşum, yazık ki geç kalmışım. Musiki kısımlarını saymazsak gerçekten beğendim ve altını çizdiğim epeyce yer oldu. Okunmalı, okutulmalı.
Yazıldığı döneme göre Rus halkını analiz etmeyi başarmış ve iki yüzlülüğün, sahtekarlığın,adam kayırmanın, dedikodunun ne boyutlarda dallanıp budaklanabileceğine dikkat çekmiş bir eser. Okurken yer yer güldürdüğü de oldu. Fakat asla bir “Palto” okurken aldığım keyfi yaşatmadı. Aynı yazarın kaleminden çıkmış olması bile beni düşündüren bir kitap. Gogol’un rahatsızlığının nüksettiği dönemlere denk gelmesi ve eserin çoğu el yazması kısımlarının yanmış olması da kitaptaki yavanlığa bir darbe daha indirmiş. Konu bakımından ilginç olsa da daha önce işlenmemiş olan ölü canlar mevzusunu çok daha iyi kotarabilirdi diye düşünüyorum zira 400küsür sayfaya yayacak bir şey yoktu. Genel anlamda çok beğendim diyemeyeceğim fakat kötü de değildi.
Kurgusu basit, hikayesi tek cümle ile özetlenebilecek bir kitap. “Müslümansanız fakat yazarın kriterindeki müslümansanız cennetliksiniz” işte mesaj bundan ibaret. İslamı tam anlamıyla yaşamayı kesinlikle yanlış lanse eden dahası saçı açık yahut makyajlı her kadını asrî, yozlaşmış,kirlenmiş olarak adlandırdığı yetmez gibi; tam bir müslüman kadını diye adlandırdıklarını da ikinci sınıf insan, erkeğin hep gerisinde yer alan olarak gösteren bir zihniyet. Yalnızca reşit bireylerin okuyabileceği bir kitap aksi takdirde körpe bir çocuğun zihniyetini tamamen köreltebilecek kadar tehlikeli. İslam nefreti barındırmaz fakat kitap bunu öğütleyen doğrultuda yazılmış. İslamı bilmeyen onu tanımak ve yaşamak isteyen Kur’an ı okumalıdır, bu tarz safsataları değil. Edebi eser kategorisine dahi giremeyecek kadar sığ ve acınası.
Ölmeden önce bir kitap daha okuma hakkım olsa yine seni okurdum... Bana okumayı sevdiren kitap iyi ki yazılmışsın ! Her sene heyecanla okumaktan hiç vazgeçmedim vazgeçmeyeceğimde.
Okuması keyifli, çabucak biten ve olay örgüsünü yerinde bulduğum bir kısa romandı. Sürükleyici bir konusu var okurken sıkmıyor insanı, dili de basit. Hoş bir romandı.
Ermiş in devamı niteliğinde olan ve yazarın ölümünden sonda yayınlanan kitabı... İkisini ard arda okuyunca Ermiş in bir tık daha iyi olduğunu anladım. Fakat yine de belirtmeliyim ki beni derinden sarsan, yıkıcı, derin anlamlı ve düşünce bulutlarına itip insana kendini sorgulattıran tek bir cümleye dahi rastlamadım. Yalnızım diyen müride “ Yalnız geldin yalnız gideceksin sisler içerisinde” deyişini vay be dercesine mübalağalaştıranlara çok daha alasını ufak bir örnek ile kanıtlamak isterim.
Ebu zer (r.a) e sormuşlar
- Yalnızlık zor değil mi, neden yalnız yaşıyorsun ?
Ebu zer (r.a) ise şöyle cevaplamış
- İnsanlar daha zor...
Ve yine islam der ki - Biz ona şah damarından daha yakınız.
Kısacası esas nasihat budur esas yol gösteren fikir veren aydınlatan şeyler bunlardır. Kitapta El mustafa için seçilmiş kişi diyerek ve bir insan bedenine tapınırcasına diğer karakterlerin ondan medet arayışları yine çok saçmaydı. Beğenilecek bir yer bulamadım...
Diyeceklerim bu kadar.
Öncelikle, inanç kavramının kitaplarda ele alınmasına bir diyeceğim yok. Aksine doğru yansıtılmış ve okuyucuya geçen her türlü anlatıma açığım. Fakat Ermiş için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim. Kitabın dili de kurulan cümleler de o kadar yavan geldi ki her bölümde sanki yaradan beyin vermemiş gibi her şeyi El mustafa ya sormaları ve onun basit- gayet tekdüze cevaplarına mest olmaları beni daha bir hayrete uğrattı. İncil i ve öğretilerini merak eden bir insan kutsal kitabın kendisini edinir ve okur düşüncesindeyim. Nasihatlerin sıradanlığı kadar sorulan soruların da derinsizliği beni içten içe huzursuz etti. Kısacık kitap fakat bir türlü bitmek bilmedi. O kadar basit o kadar saçma o kadar yavan ve ruhsuz ki, felsefi kitap kategorisinde olması dahi ayıp. Eminim düşüncelerim çoğu kimse ile örtüşmeyecektir fakat yer yer ergen cümlelerini anımsatan tavsiyeler için düşüncelerim bunlar. Hüsrana uğradım, oysa beklentimi hayli yüksek tutmuştum.
Bu güzel kitabı tamamlamak on günümü aldı. Açık bir şekilde düşüncelerimi dile getirmek isterim. Kitabı okurken zorlandığım yerler olmadı değil fakat yine de sizi bir şekilde kendine bağlıyor ve devam etmek istiyorsunuz. Diyecek çok şey var ya da hiç bir şey yok. Tutunamayanlar bende bir iz bıraktı bundan eminim; okurken yüzüme yayılan tebessüm, bazen içimden bir şeylerin kopup gitmesi, Atay’ın vay be dedirten muazzam tespitleri... Selim Işık kızacak belki ama okurken altını çizdiğim yerler oldukça fazlaydı. Tutunamayanlar adına tek pişmanlığım keşke hakkında yazılıp çizilen olumsuz düşüncelere aldanıp da bu zamana kadar okumayı ertelemeseydim. Evet uzun bir kitap evet polisiye gibi bir kovalamaca da yok içerisinde. Fakat emin olun, okumaya niyet ettiğinizde de dönüp dolaşıp yine sizi kendisine çekiyor. Atay’ın zekasına gıbta ettim umarım bir gün bende onun kadar güzel eserler verebilirim. Ve son olarak herkese açık yüreklilikle Tutunamayanlar’ı okumasını tavsiye ederim, belki her okur kitlesine hitap etmiyor ama içerisinden alınacak bir şeyler mutlaka var.
1984
Bir roman nasıl olmalı ? İşte tam olarak böyle olmalı. Anlatış tarzı,kelime seçimi ve insanı içine sürükleyen çaresizliğiyle tam bir distopya. Okurken içinizi kaplıyor adeta tüm karanlık. Seneler önce okuduğum fakat tekrar okumak için kütüphanemden bana başını uzatınca dayanamadığım bir eser. 1984 bir romandan çok daha ötesi aslında. Okuyun, okutturun.
Ana karakterin dış görünüşünün ele alınma şekli ve yalnızlık içerisinde boğulmasının tasviri gerçekten çok özenli ve okuru içine çeken bir yapıdaydı. Lakin Zebercet’in özellikle son kısımlarda iç dünyasındaki çekişmeleri saçma sapan köy ahalisine bağlaması, gereksiz uzatması en boş olanıysa sökülen muşambanın altındaki tahta parçaların tarihçesini merak etmesi sanki yazarın o esnada kopmuş - eserin başından kalkıp geri oturduğunda odaklanamamış gibi bir anlatıma sahipti ve oldukça sıkıcıydı. Aylak Adam ‘ı da okumuş bir okur olarak yorumum ; Anayurt Oteli’nin bir tık daha iyi oluşudur ne yazık ki benim görüşüme göre iz bırakan unutulmaz denilebilecek bir eser asla değildir.
İklimler
Az evvel bitirdim. Aşkı anlatan kitap denilmesine hak verdim doğrusu. Aşkın ne kadar yıkıcı, saplantılı ve mantık sınırlarına uymayan bir imge olduğunu ele alma şekli güzeldi lakin beklentilerimi karşılamaya yetmedi. Ortalama bir kitap diyebilirim.
915.jpg){kind=small}