Muhtemelen 14 yaşımdan beri bir bilim kurgu hayranı olduğum için, Orson Scott Card'ın Ender kitaplarından hiçbirini neden okumadığımı açıklamak benim için zor. Tabii ki hiçbir zaman çok geç sayılmaz, bu yüzden serinin ilk kitabıyla başladım.
Card, bize gelecekte aşırı kalabalık bir Dünya'da, iki çocuktan fazla sahip olmak için birçok hak ve ayrıcalıklardan feragat etmeniz gereken bir zamanda doğan "üçüncü" çocuk Ender (Andrew) Wiggins'in hikayesini anlatıyor. İnsanlar, üstün teknolojiye sahip olan ve Dünya'yı neredeyse harap eden böcek benzeri uzaylılar olan "bugger"ları zar zor yenmiştir. Eğer bugger'lar tekrar saldırırsa, Dünya'yı vurabilecek felaketi önlemek için son bir şans vardır ve bu şans, yarının komutanlarını yetiştirmek için karmaşık savaş oyunları oynayan dahi çocuklara bağlıdır.
Bu, birçok ahlaki soruyla ve sürpriz bir sonla dolu heyecan verici bir anlatı. Card, tarz açısından Ursula K. Le Guin'den çok şey öğrenmiş ve ona saygı göstergesi olarak romanında onun bir icadını bile kullanmış. Eğer sıradan "uzaylıları yok et" türü bilim kurgudan daha fazlasını seviyorsanız, şiddetle tavsiye edilir.
Arthur Conan Doyle un Sherlock Holmes una ve 
Agatha Christie nin Hercule Poirot suna ilham kaynağı olan Auguste Dupin ile tanışmak güzeldi.
Diğer öyküleri genel olarak beğenmedim ve tavsiye edeceğim bir eser olamadı.
