“Bu senin dünyan, diyordu kendi kendine, Tanrı'nın sana bağışladığı hüzünlü, boğucu dünya; bu dünyaya adamalıydı kendini.”
Ölüm acıtmıyordu. Canını yakan yaşamak, yaşamaya devam etmenin ıstırabı, bu korkunç, boğucu histi; hayatın ona vuracağı son darbeydi bu.
Uzun zamandır bunu kendimde sorguluyorum...
"Nedenini bilmiyorum, ama artık hissizleştim.
Boğucu yalnızlık duygusundan kimse beni çekip çıkarmıyor."
Sayfa 45 - KAPRA YAYINCILIKKitabı okudu
Ön yazıdan
İnsanlığın ilk çağlarından beri kullanmaya ve korumaya çalışıp geldiğimiz "yaratma özgürlüğü" şimdilerde alabildiğine daraltılmakta, ülkemiz boğucu bir havanın içine gömülmek istenmektedir.
Sayfa 1 - Literatür Yayınları - 29. Baskı 2019Kitabı okudu
Koca bir hiç!
.
..
❝Yalnız kalmak, tamamen tek başına kalmak ve hayıflanacak bir şey bile bulamamak ne kadar boğucu... hiçbir şeye benzemez, hiçbir şeye... Çünkü elinden kayıp gidenler, bütün o yitirdiklerin aslında bir hiçlikten ibaret, saçma, yusyuvarlak bir sıfır, yalnızca ve yalnızca kafandaki hayaller!❞
..
.
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
