"Schönberg şöyle diyor: 'Ahenksizlikleri ahenklerden ayıran şey, daha az ya da daha çok güzellik değil, daha az ya da daha çok anlaşılırlıktır.' Ama yanılıyor. Beethoven'ı anlamak, Berg'ü anlamaktan daha kolay değildir. Sorun güzellik ya da anlaşılırlık değil. Sorun yaşam. Ahenksizlik, yirminci yüzyıldaki yaşamın sesi."
Sayfa 169 - Domingo Yayınevi | 5. basımKitabı okudu
En baştan başlamaktansa, bıraktığı yerden devam etmek daha kolay olacaktı.
İnsan aldırmam sanabilir; ama her zaman aldırır...
İnsanlar ahenksiz müzikten korkuyor; çünkü onu tanıyorlar, onun derinlerinde kendi durumlarıyla ilgili gerçeği görüyorlar.
Yaşam artık o kadar delice bir şey oldu ki, insanların onun gerçek değerini anlayabilmesi çok zor.
Kendini yersiz yurtsuz hissetme denen şeyi ve ima ettiği güçsüzlüğü biliyor muydu; hiç yaşamış mıydı?
Ben sıradan insanları umursamıyorum; çünkü onlar beni hiç umursamıyor.
Bir dilin, gizli geçitlere ve kapalı zindanlara ihtiyacı vardır. Yoksa benim gibi şairler işsiz kalır.
Tanrı bana sabır vermekten vazgeçti...
Tanrı gerçekten özgür irade sahibi olmamızı istemişse, o zaman neden insanları aynı zamanda bu kadar sinirli yapmış?
İnsanları sanata bakmaya zorlayamazsın; ama sokağın ortasına yüz bin ampul koyduğun zaman, reklama bakmaya zorlayabilirsin.
Bir insanın, ekmek kadar ışığa da ihtiyaç duyduğunda haklısın; ama insan biraz karanlığa da ihtiyaç duyar, sırf uyuyabilmek ve rüya görebilmek için bile olsa.
Bir insanın doğduğu sokaklara yönelik tiksintiyle, insanın kendisine yönelik tiksintiyi birbirinden ayırmak zordur.
Bazen kötü talihin bile tadını aldığını hissederdi.
Bütün paranoyaklar kısa sürede düşmanlarını taklit etmeye başlar.