#Alıntı
“Hayat bir şekilde yaşanıp gidiyordu. Boş bir sayfada bir noktadan ibaret olabilirdik. Düz bir çizgi, bir eğim, yalnızca bir karalama ya da bir resim. Uzun zamandır düz bir çizgiden ibarettim. Artık bir resme dönüşmek istiyordum.”
Herkese merhabalar uzun aradan sonra bir kitap yorumu ile sizlerleyim.
Öncelikle kitabın konusundan bahsetmek istedim; Öykü babasının vefatından sonra annesi ile yaşamaya başlar, annesinin ona sevgi göstermemesi ve o hayata adapte olamaması onu bambaşka bir hayata sürükler. Öykü kendi ayakları üzerinde durarak kendisine yeni, yalnız bir hayat kurmak isterken kendisini bir arkadaş grubunun içerisinde bulur. Ve bir de aşkın tabiki...
#kitapyorumu
Öykü'nün hikayesi oldukça derindi. Kitabın her noktasında empati kurarak kitaba tamamen adapte oldum.
Yağız çok güzel bir adam. Betül Güçlü'nün her kitabında başrol erkek karaktere aşık olma huyumu yenemedim.
@betullguclu ne yazsa okunuyor ya hu!
Kitap baştan sona bir çok duyguyu barındırıyordu. Öykü ile empati kurmak, onu anlamak çok güzeldi. Onun yalnızlıktan sıyrılma hikayesini anlatıyor bu kitap aslında. Ben çok beğendim. Bir solukta okudum zaten. Kapak ve ayraç tasarımı, bölüm başlarındaki alıntılar şahaneydi. Yazarın bu kurguyu sade, akıcı ve yormadan anlatması da çok güzeldi. Yazarın emeğine, yüreğine sağlık.
Yaş sınırı yoktur. Her yaştan okuyucuya hitap edebilir.