Esasen bütün diğer kelimeleri de ne anlayan, ne de anlatan olduğu için, onlara herkes dilediği gibi mana veriyordu. Türkler, Bulgarlar, Rumlar bu manaları diledikleri gibi kendi taraflarına çekiyorlardı. Köşe başlarında türeyen hatiplerden her biri bir kürsü veya bir taş (üstüne çıkıp da «Yaşasın hürriyet! Yaşasın adalet!» dediği zaman bunu
Anlaşılamayan, sırrı çözülemeyen bir sıra olaylar hızla birbirini kovalamaya başladılar. Girit, Tuna eyaletleri, Bosna-Hersek geri alınamadıkça başka, kimse daha ne olduğunu anlamaya vakit kalmadan, Osmanlı Afrika’sı (Trablusgarp-Bingazi) ile Ege adaları da elden çıktı (1911). İtalya, Libya ile bizim Akdeniz adalarına oturdu. Vakıa Trablus sahillerinin bazı kasabaları etrafında bir süre birtakım çarpışmalar oldu. Enver Bey, bu sefer başında, Enveriye ve eli belinin kemerindeki tabancasında, yahut da bir Bedevî kıyafetinde, resimlerde göründü. Fakat imparatorlukla arasında hiç bir bağlantı olmayan, daha doğrusu oraya hiç bir şey veremediğimiz, oradan da hiç bir şey alamadığımız için zaten bizim olmayan bir memleketin kaderi üstünde hiç bir değişiklik yapılamadı. Libya gitti.
Bosna katliamında uzun süre bulunamayan 300’e yakın toplu mezarın yeri, üzerlerinde toplanan mavi kelebekler sayesinde bulunmuştur.
hizliresim.com/P1EW7v
Mavi ve katliam, ne kadar tezat değil mi..
Her fâni gibi ben de öleceğim.
Öldüğümde Osmanlı askerleriyle, Bosna şehitleriyle yan yana yatmak istiyorum.
¤ 
Aliya İzzetbegoviç ¤
İslam dünyası hakkında ümidinizi yitirirseniz de Bosna'ya gidin.
Sayfa 129Kitabı okudu
