Gamze Bostancı
Gamze Bostancı
@bostancigamze
Sınıf Öğretmeni
Eğitim Fakültesi
Batman
Erzurum
127 reader point
Joined on March 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Suzan Defter
Ayfer Tunç'un okuduğum ikinci kitabı. Günlük şeklinde yazılmış. Aynı günü yaşayan iki farklı kişinin günlüğü.
Kitap için, Suzan' ın arkadaşı Derya' nın kendini Suzan diye tanıtıp, kimi zaman kendini kimi zaman Suzan'ı Ekmel Bey'e anlatması ve Ekmel Bey'in Suzan'dan dinledikleri ile birlikte kendi hayatını anlattığı 25 günlük hatırat diyebiliriz.
Ekmel Bey'in ve Derya'nın terkedilmişlikleri, ait olamayışlıkları onları bir araya getirip konuşturuyor. Vee bu güzel eser ortaya çıkıyor. Ben bu kitabı çok beğendim. Hem yazılış şekli hem konusu ilgimi çekti. Okumanızı kesinlikle tavsiye ederim. Okuyacak olanlara keyifli okumalar...
Cadının Yüreği
Öncelikle kitabı, okuma kulübümüzle birlikte okuduğumuz için okudum. Aslında beğeneceğimi düşünmemiştim. Fakat kitap beni bu konuda şaşırttı. Kitabı çok beğendim.
Kitapta, yüreği Loki tarafından iade edilen, günümüzde kadının yüklenebileceği bütün rolleri üstlenmiş olan Angrboda(keder getiren) 'nın hayatını anlatıyor. Pişman, aldatılmış, kullanılmış bir kadın rolü, aşık, seven bir kadın rolü ve bence en önemlisi onu güçlü, yenilmez yapan anne rolü...
Merak uyandıran kurgusu, akıcı dili ile kitabı elinizden bırakamayacaksınız. Bir yandan da keşke bitmese diyeceğiniz bir kitap. Keyifli okumalar...
·
Not rated
Spoiler içerir.
Kitap kalın olmasına rağmen çabuk ilerleyen bir kitaptı. Oblomov zengin ve her işi başkaları tarafından görülen bir adam. (Çorabını giydiren bir uşağı var mesela) Kendi işini kendi görmesinin onu herkesleştireceğini düşünüyor.(Burada çocuk yetiştirirken çocukların güçleri ve yeterlilikleri doğrultusunda bir şeyleri başarabilmeleri için fırsat vermemiz gerektiğini düşündüm.) Bir şey yapmadan önce aylarca düşünüyor. Ha bire düşünüyor... Bu durum beni çok yordu.(kolundan tutup köyüne götüresim geldi ) Oblomov'un tembelliğinin yanında temiz niyetli bir yönü de var. Bu yönünü Olga ile tanışıp ilişkilerinin sonunda Olga’nın mutlu olamayacağını anladığında onu terk edişinde görüyoruz. Olga'yı sevmesi onun tembelliğini biraz yenmesine sebep oluyor. (Burada insanların sevip sevildikçe değişebileceğini görüyoruz. "Sevmediğimiz hiçbir şeyi değiştiremeyiz ya da sevilmediğimiz zaman değişmeyiz." demiştim burada.)
Olga ise farklılık ve değişimi seven gelişime açık hareketli bir kız. Olga'nın Oblomov'u değil de onda oluşturduğu değişimi sevdiğini düşünüyorum ben. Yoksa gerçekten çok zıt karakterler. Zaten kitabın sonunda Stoltz ile evleniyor.
Stoltz akıllı, resmin tamamını gören ve iş bitirici bir adam. Oblomov'un ve Olga'nın ayrıldığını duyan Stoltz ikisinin teselli etmeye geliyor ve fark ediyor ki Olga gelişmiş zihinsel olarak değişmiş ve tam kendine göre biri olmuş. Evleniyorlar mutlu da oluyorlar.
Ben burada bir eleştiri yapmak istiyorum kitabın sonu böyle olmamalıydı bence Oblomovdaki değişikliğin kalıcı olmasını isterdim açıkçası. Kitabın sonunda mutlu olsalar da ben mutlu olmadım.
Reader Follow Recommendations
DİKKAT SPOİLER İÇERİR!!
Bütün yorumları okudum. Kitabın bende bıraktığı hisleri paylaşmak istiyorum. İlk olarak babasının iki oğlu var isyan ve salim.(... Bir isim bembeyaz olmalıdır ki, kişi ömrü boyunca yazabileceği ne varsa yazsın)
İsyanın kendi anlatımıyla hayatını dinliyoruz. Babasının devrimci olmasını istediği bir oğul. İlk başta bundan kaçmak için tıp okumak bahanesiyle ailesinden uzaklaşsa da sonunda bir devrimci oluyor İsyan. Bu sırada hayatının aşkını bulup sakin savaşsız bir hayat istese de kısa bir süre sonra savaş onu aşkından ayırıyor. Salim ağabeyini tımarhaneye kapattırıyor. Ve tımar hanede eşinden kızından ayrı geçen 20 yıl... Bu süreçte İsyan'dan vazgeçen fakat İsyan'ın hiç kırılmadığı ailesi, dostu... 20 yıl sonunda kızının isyanı babasını bulması İsyan'a ışık oluyor. "Tünelin ucunda ışık göremesek de bir ışığın var olduğuna, er ya da geç görüneceğine inatla inanmamız gerekir." Kızının ona verdiği mektup onun göremediği Tünelin sonundaki ışığı oluyor. Bu süreçte kızı babasına tekrar gel(e)miyor. Fakat İsyan sonunda tımarhaneden kurtuluyor. Geleceği kuran geçmişe dönük özlemlerimiz değil midir? diye sormuştu bize. Geçmişine eşine kızına olan özlemi onu kurtarıyor. Dostunun yanına gidip eşine ulaşıyor. Fakat senelerin tadını çıkaramadan yaşanılan bir hayat...
Yazarın da dediği gibi ; İsyan hayatı yollara saçmayı ve dönüp toplamamayı alışkanlık edinmişti.
DERVİŞİN TESELLİ KOLEKSİYONU
Mecit Ömür Öztürk'e ait okuduğum ilk kitap...
Kitapta musibetlerin tesellilerini ele almış. Yani başımıza gelen musibetlerin bize anlatacağı ya da katkı sağlayacağı konulara değinmiş. Bunu yaparken ünlü yazarlardan, filozoflardan, hadis ve ayetlerden alıntı yapmış.
Kısa kısa bölümlerden oluşan kitabı okumaktan keyif aldığımı belirtmek isterim. Her tesellide farklı bir bakış açısı sunuyor bize. Bazı bölümlerde kısa hikayelerle tebessüm ettiriyor. Kimi zaman "evet bunu biliyorum" Kimi zaman "bak hiç böyle düşünmemiştim" dedirtiyor.
Fakat olumsuz bir eleştirim olacak; kitapta alıntı ve farklı kişilerin düşünceleri çok fazla yer alıyor. Bu yüzden yazarın kendi ifadeleri gölgede kalıyor ya da alıntıların kısa açıklaması gibi duruyor. Bunu sevmedim sadece.
