Kötülükleriniz değil, birçok iyiliğiniz bana bulantı veriyor. Ah sizin de bu solgun suçlu gibi bir deliliğiniz olsa da o yüzden boş yere harcansanız. İsterdim ki vahşetiniz gerçek bağlılık veya adalet olsun. Halbuki sizin erdeminiz sadece uzun yaşamak ve acınacak bir rahata kavuşmak içindir.
Ben, nehir kıyısında bir parmaklığım. Tutunabilen bana tutunsun. Ama ben sizin topal değneğiniz değilim.
Zerdüşt, böyle buyurdu.
Sayfa 36 - kitapKitabı okudu
"Her şey gider, her şey geri gelir, sonrasızca döner varlık çarkı. Her şey ölür, her şey yine çiçeklenir; sonrasızca sürer varlık yılı."
Böyle Buyurdu Zerdüşt, Alman filozof Friedrich Nietzsche
NIETZSCHE ÜZERİNE
En başta Böyle Buyurdu Zerdüşt'ü okurken kitabı anlamaya çalışıp derinlere inmekten ziyade, Nietzsche'yi ve ruh halini anlamaya çalıştığımı söylemeliyim. Neden fikirlerini açık ve anlaşılabilir bir dille yazmak yerine sembolik bir anlatım kullanmış? Neden ahlak yapısını olduğu gibi kaldırıp atmış? Öncelikle Nietzsche'nin onu anlamamız için yazıları üzerine kafa yormamızı istediğini düşünmüyorum.(Okurlar bu yüzden sembolik bir anlatımı benimsediğini düşünüyor olabilir.) Bunun yanında kitabında çok fazla konu etmemiş olsa da, arasıra aklının ipini kaçırmaktan bahseder. Bu da Nietzsche'nin, her ne kadar saygın bir filozof olarak görülse dahi, en küçük bilgi birikimine sahip bir filozofun bile farketmeksizin, kendiliğinden yapacağı gibi , düşünmenin haritasını çizememiş ya da düşünmenin yolunu bulamamış dolayısıyla açığa çıkaracağı fikirleri düşünüp tartmak yerine, akıl sağlığını muhafaza etmek adına, hepsini yok sayıp inkar etmekle kendisini rahatlatmaya çalışmış -ki bu bir depresyon belirtisi değil midir?- , yani yalnızca halktan gelecek olan tepkiden değil, maneviyata dair herşeyin var olma olasılıklarından dahi korkmuştur.
