İnsan; kocaman bir yanılsama imiş, anladım...
Hayatımda gösterdiğim en büyük cesaretin karşılığını koskoca bir yanılgı olarak aldım.
İnsan; bu dünyadaki en yaralayıcı yaratık!!
Böyle yaralar almak istemiyorum, böyle yaralardan tecrübe kazanmak istemiyorum. Çünkü eksilten bir tecrübenin bana hiç bir şey kazandırmayacağını biliyorum. Bana kazandırdığı tek şey yeni yara izleri ve insana karşı güvensizlik hatta korku...
Bazı şeyler benim için çok zordu artık imkansız.... 🥀💔
Terketti adam kadını
Kadın olduğu yere yığıldı
Çözüldü dizlerinin bağları
Babasını gören bir kız çocuğunun,
kollarını kaldırdığı gibi
kaldırdı adama kollarını
'Tut ellerimi, al kucağına' der gibi baktı
Adam oralı olmadı
Acımasız bir katil gibi donuktu bakışları Sesi titremiyordu bile
Kadın öylece yerde
Adam gitti
Kadın, durdu.. durdu.. durdu..
Sonra yerden kendi kalktı
O an bir şey oldu
Farketti...
Adama bağlamıştı her şeyini,
kendi de kaldırabiliyormuş kendini Lodostan, fırtınadan sığındığı limanı sanıyordu adamı, kahramanıydı.
Meğer kendisi koca bir derya imiş
o an anladı
Adam, boğulacağını anladı
Kadın, kendini tanıdı
Bazen böyle olur
Cesur olmayanlar ayakları yere değsin ister
Sen yetersiz olduğun için değil, Denizinde boy veremeyeceğini anladığı için gider.
Elazığlı bir delinin (veli) Allah'a mektubu
“Ben dünya kürresi,
Türkiye karyesi ve Urfa Köyünden,
El-Aziz (Elazığ ) Tımarhanesi (Akıl ve Ruh Sağlığı Hastanesi) sakinlerinden; İsmi önemsiz, cismi değersiz,
Çaresiz ve kimsesiz bir abdi acizin,
Ahir deminde misafiri Azrail’i beklerken,
Başhekimlik üzerinden Hâkimler Hakim’inin
Dergahı Uluhiyetine son arzuhalimdir..!
Ben gam (dertlilik)
Neylerim
youtu.be/l00CyWmBK6s?si=...
Deniz Özçelik (keşif)
Sen sende böyle parlak
Ben bana ne yeterim?
Sende aşk böyle berrak
Puslu suyumu neylerim?
Sen bur'da böyle duru
Eski Yunanistan’ın Teb şehrinde bir sabah insanları isyan ettiren bir cinayet işlenmiş.
Şehrin soylu ailelerinden birinin yakışıklı iyi eğitim almış genç oğlu, avam sınıftan çirkin yaşlı bir kambur tarafından şehir meydanında nedensizce ve vahşice kafasına çekiçle vurularak öldürülmüş. Maktul, şehirde çok sevilen, geleceği parlak, yakışıklı
Sultan mı olmak istersiniz köle mi?
Kimse bu soruya 'ben köle olmak isterim' demez. Herkes sultan olmak ister. Niye?
Çünkü sultanlık kıymetli şey. Emrinde insanlar var, bir dediğin iki edilmiyor, tabiri caizse 'mühür sende, Süleyman sensin'
Diğerinde kölesin. Bir sultan 'yap' diyor, yapıyorsun, 'gel' diyor geliyorsun, 'git' diyor gidiyorsun, kıyaslanır mı?
Kıyaslanmaz.
Sultanlık kıymetli ama buna katılmayanlar var.
Bizim 
Yunus Emre katılmıyor mesela:
"Kapında kul var sultandan içerû" diyor. Ne yapacağız şimdi?
Mesela 
Yavuz Sultan Selim HAN katılmıyor:
"Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavgâ imiş
Bir velîye bende olmak cümleden a’lâ imiş" diyor hünkar. Koskoca cihan padişahı "bu cihan padişahlığı kuru kavgadan ibaret" diyor. "ama bir velinin, bir Allah dostunun bendesi olmak kıymetli" diyor.
Üstad 
Necip Fazıl Kısakürek de katılmıyor:
"Düşünün, ben ne büyük rütbeye tutkuluyum!
Çünkü O'nun kulunun kölesinin kuluyum!"
Allah Allah! Üstad, Seyyid Abdulhakim Arvasi hazretleri için böyle diyor.