·
Not rated
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların
sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik
olur tükenmek değil de?
Şükrü Erbaş
Sanat tarihi hocası Neylan, narsist heykeltıraş Levent'e aşık olur ve bu bağımlı ilişkinin içinde hep kendinden bir şeyler feda etmek zorunda kalır. Her gün alttan almak, taviz vermek, yeri geldiğinde kendinden şüphe etmek, ilişkide hep ikinci planda olmak... Bu içinden çıkılmaz ilişkide yine fırtınalı bir olaydan sonra Neylan, annesi ile konuşurken doğduğu kasabanın adı geçince buraya bir gidiş bileti alır. Bu yolculuk ve bu kasaba da bulacakları Neylan'ın yeniden doğmasına sebep olacaktır.
İrem Uzunhasanoğlu'nu ilk kez okudum. O kadar güzel bir kalemi var ki, kitabın adında da geçtiği gibi, masal gibi. Kitabın konusunu çok beğendim. Kendini keşfetme ve bulma yolculuğunda okuyanlara da yol gösterdiğini düşünüyorum. Kendi adıma hayatımda yaşadığım zor bir süreçte bu kitabı okuyunca, Neylan her soru sorduğunda bende kendime sormuş bulundum ve onunla birlikte bu cevapları aradım. Bazı yerlerinde sizlere 'hayatımda bende mi böyle davrandım, bende mi bir şeyleri göremedim acaba' farkındalığı kazandıracak bir kitap olduğunu düşünüyorum.
