Kimse kimsenin çukurunu doldurmaz
Herkesin mezarı kendine
Ercan Kesal..
23 yaşında genç bir hekimsiniz. Anadolu’nun ortasında, bozkırın tüm hüznü ve yakıcılığıyla sarıp sarmaladığı bir kasabaya tayininiz çıkar.
Elinizde titrek reçeteler kalakalırsınız ortalık yerde. Uzayda kaybolmuş gibisinizdir.
Sağlık ocağındaki beş ya da altıncı ayınızı bitirdiğiniz bir günün sabahı, ‘ölü defin raporunu’ yazmanız için cenaze
Ölmek bu kadar kolay değil.
Ölümüm birden olacak seziyorum. Ve sen, gelip göğüs kafesimin ortasını tarumar ederken, ben yoksulluğun şakağına dayayacağım senin bana verdiğin revolveri. Sol omzumdan hırkamı al üzerine giy. Güneş’in bile üşüdüğü soğuklardan geliyorum. Talan olmuş çocukluğunu unut. Beni anımsa.
Yıllara, yollara ve dahi umuduma sıktığım yedi altımışbeşlik
UFAK BİR ANIYA
Çal güzelim o ince dudağından bir parça,
Yine aynı yerde dinlerim seni.
Bozkırın, dağın, taşın bir yerinde,
Gülüşünle çiçekler açarken dinlerim seni.
Ben senden sen benden belli ki her cümlede,
Her şiirde, şarkı da bir daha rastgelmeli.
Senin utanıp kaçınmada,
Desen ki bir sevda var demeli.
Çal güzelim o ince dudağınla bir ıslık,
Aşkın demli
Bozkırın Dili/1
Ben bir bozkır kadını tanıdım; iklimin sertliği gülümsemesinde çelikten kafesler ören...
En ayaz geceleri yüreğindeki kor alevlerle yakıp kül eden...
Kabullenişin uçurumda, kıldan ince bir köprüden geçerken umut dolu bir geleceği düşleyen...
E.B.U
Bağbozumu Şarkıları - Son Yazı
DİLSİZ USTALAR, SUSKUN ÖĞRENCİLER
Gaz lambasının, dünyayı küçücük odalara sığdırdığı, uykuları korkulu bir hayale çevirdiği zamanlardı. Akşamlara kadar toprak yollardan, buğday tarlalarından, yalınayak çocukların meraklarından kalkan tozlar, sabahlara kadar ince bir yorgan gibi örterdi yatakları. Puhu kuşları taşların başına, delice kuşları
Geceleri dolunayı izlemeyenler,hazan da düşen yapraklarla hayaller kurmayanlar, sırf aşık serçelerin danslarını izlemek için yollara düşmeyenler, ormanın gürültüsü için veya bozkırın sessizligi için sabahları erkenden kalkmayanlar “yaşamaktan” bahsetmesinler.