"İşlere biraz ara verdiğinde ön verandaya oturup azıcık enfiye çekiyordu. Bunun hafifinden de olsa günah olduğunu biliyor ama yine de yapıyordu; ruh dünyaya zaten yozlaşmış olarak gelirdi, buna biraz daha ahlaksızlık eklemek de denklemi pek o kadar değiştermezdi nasılsa."
İnsanlar bazen sırf o anda iyi bir fikir gibi göründüğü için evlenir.
Tanrı da biliyor,elimden geleni yaptım. Elimden geleni fazlasıyla yaptım hem de. İnsan bundan fazlasını yapamaz.
Belki de işleri akışına bırakmalıydım, her şey olacağına varmalıydı.
Zaman sanki geçmiyor, ihmal edilmiş, unutulmuş hatıralar gibi ortadan kayboluyordu.