Bir kimse bilir, ancak bildiğini de bilirse,
Şeref atını tüm dünyâda rahatlıkla koşturur.
Bir kimse bilmez, ama bilmediğini bilirse,
Topal eşeğini bir şekilde gideceği yere götürür.
Bir kimse bilmez, üstelik bilmediğini de bilmezse,
Sonsuza kadar, kara câhil olarak hayat sürdürür.
Bir kimse bilir, ancak bildiğini bilmezse,
Hemen uyandır onu, yoksa uykuda ömür çürütür.
14. Yüzyıl İran şâirlerinden İbn-i Yemîn-i Tuğrâî (ö.1367)