burak demircan

101 syf.

9/10 puan verdi

·

Beğendi

·

4 günde okudu

Yol açık yola çık... İnsan yolculuğu sever, yolun sonunu değil. Kitap sizi kahramanların gözünden yolculuk heyecanınızı sıcak tutmaktan öteye, onları en derininden hissettiriyor. Burası bir spoiler olacak, kahramanlarla derinden bağ kurduğunuzda sonunu hazırlatıyor yazar ve onları, birer birer eksiltiyor. Mario Levi'nin yolculuk temalı tasvirleri sizi diyar diyar gezdirip, tutkunuzu sıcak tutmaya kalmayıp, üzerinde hayaller kurdurup kendinizi yolculukta bulacaksınız. Toparlamakta hala zorlanıyorum kitap hakkındaki fikirlerimi, birazcık kişisel menkıbe arayaşındaki simyacı tadı, da buluyorum. Ama yolculuklar mekanlarla mı anlam kazanıyor yoksa, kazanılan perspektiflerle mi, yoksa bunları birbirinden ayıramaz mıyız ? Proust'un deyimiyle gerçek yolculuk : "yabancı toprakları ziyaret etmek değil, başka gözlere sahip olmak, evreni bir başkasının gözünden görmek". Oldukça sürükleyici, zaman zaman şiirsel anlatımlarla zenginleştirilmiş, bir çırpıda okunup bitirilebilen, çok akıcı bir kitap ve sayfaları sizi içine çekiyor. Yazarın dürüst anlatımına ayrı bir parantez açmak gerek, özellikle Marakeş ve Fas genelinde yaptığı iç tahliller... Hayatımızda Mario Levi gibi öğretmenler'in bize ilham vermesi dileğiyle....

Çöl MektubuMurat Kaya · Dorlion Yayınevi · 202026 okunma

Reklam

burak demircan

100 syf.

Bir İdam Mahkûmunun Son Günü )

8/10 puan verdi

·

Beğendi

·

5 günde okudu

Kitabın en dikkat çekici ve kitabı diğer kitaplardan ayıran yanı : İnsanın hem içsel acılarının hem bedensel ıstıraplarında yalnız kaldığı, sevdiklerinin onu anlamak yerine ondan uzaklaştığını vurgulamakta. Özellikle eşinin İvan İlyiç'in biran önce ölmesi. İnsan yalnız doğdu ve yalnız ölecek, bencil olması özünde var bunu yadsıyamayız. Maalesef bir kez daha yüzleşiyoruz ki, karşılıksız sevginin imkansız olduğunu İvan İlyiç'in eşinin sevgisinden karşılığa, çıkara dayalı olduğu açıkça görülüyor. Kahramanımızı karşılıksız sevdiğini söyleyebileceğimiz uşak ve oğlu var. Oğul yapısı ve babası ile yeterli iletişimi olmadığından bu sevgiyi ve üzüntüsünü istediği ölçüde gösteremiyor. Uşağın davranışlarındaki sevgi ise sadakat ve acıma duygu temelli. Yani bunu da karşılıksız sevgi değil. Kitapta anlatılan ve vurgulanmak istenen insanın yalnız olduğu ve sevginin karşılıksız olmadığı oluyor. Bana biraz Victor Hugo'nun Bir mahkumun son günü, tadını verdiğini söyleyebilirim. Bkz: (

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202245,8bin okunma

burak demircan

94 syf.

6/10 puan verdi

Çehov, yalnız ama korkunç derecede benmerkezci insanlardan oluşan bir toplumu tasvir etmiş, kimse diğerlerinin acısını dinlemez, ama onlar da dinlenilmek isterler. Çok acımasız, bir o kadar da doğru. Bir tiyatro eseri, izlenmek için yazılmış, sahneyi canlandırmak hoş olsa da bir sheakspeare ya da moliere tadı vermedi ki, Altıncı Koğuş ile tanışmıştım Çehov ile. Konu itibariyle güzel ama, karakterlerden ötürü takip etmekte bir hayli zorlandım. Kitabın bana bıraktığı izlenimi ilk satırlarımda paylaştım.

MartıAnton Çehov · İş Bankası Kültür Yayınları · 201620,5bin okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

burak demircan

132 syf.