"Kim bu sıcak akıntıya girmeyi reddederse, kıyıda susuzluktan kavrulur; kim katılmazsa, hayatı ebedi bir dışarıda kalmaya, trajik bir yalnızlığa mahkumdur."
Bu kitabı okumam oldukça uzun sürdü. Çünkü okuduğum her cümlede kendi iç dünyama çok derin yolculuklar yaptım. Nietzsche ve breuer ile beraber bende terapide gibi hissettim. Onlar sonuçlara vardıklarında çıkarımlar yaptıklarında sanki daha önce hiç düşünmediğim üzerinde bile durmadığım sorunları düşünmeye başladım. Bu yaşananların kurgu olması ve gerçekten psikanalizin böyle doğmamış olması neredeyse beni üzdü bile diyebilirim. Kitabın sonunda ise yaşadığım bütün çıkmazlardan tıpkı karakterler gibi arındım. Hayatımın her evresinde okuyabileceğim ve her okumamda farklı çıkarımlar yapabileceğim bitirdikten sonra oturup üzerinde 2 saat düşündüğüm bir eser.