140 syf.
·
Not rated
·
Read in 4 days
‘’Ben babamın yuvarladığı çığın altında kaldım’’
Sayfa 132Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Yabancıların en yakınıydın sen!
Sayfa 112Kitabı okudu
Geçmiş gecenin imgesini zorlar,
belirsizliğe gizlenen izini.
Sayfa 61Kitabı okudu
320 syf.
·
Not rated
·
Read in 14 days
Yorgundum, yorgunluk gittiğim her yere benden önce varıyordu.
Sayfa 250Kitabı okudu
Yaşamak, düşmekle kalkmak arasında geçirdiğiniz korkulu, ümitli, telaşlı zamanın adı. Düşüp düşüp kalkma sanatı. Ben maalesef pek başarılı olamadım. Çünkü kalkabilmek için, düşerken aldığınız yaraları iyileştirmeyi bilmeniz gerekiyor. Oysa ben her gece ağrıyla uyudum, her sabah sancıyla uyandım.
Sayfa 109Kitabı okudu
Kırıla kırıla, geriye bölünecek ebatta parçam kalmayınca,
zamanla daha az kırılgan olduğuma inandırdım kendimi. Geçti gitti dedim. Geçip gittiğine inandırdım. İyi bir yalancıydım.
Sayfa 105Kitabı okudu
Susmanın bir ifade biçimi olduğunu savunmuyorum. Ben sadece anlatmayı denemekten vazgeçtim.
Sayfa 81Kitabı okudu
Başkaları kalbimi kıracağına, bizzat kendim parçalayıp, artık doğru vakti göstermeyen bir saat gibi cebimde taşımayı seçtim. Sevmenin ve dokunmanın ancak acı vereceğini inandım belki de. Böylece bir kirpinin hüzünlü merhametiyle kapandım içime.
Sayfa 74Kitabı okudu
Çünkü siz tek birinin sıcaklığının peşindeyseniz, koca dünya sarıp sarmalasa ne fayda! Üşümekten kurtulamazsınız.
Sayfa 74Kitabı okudu
Çünkü bazı sızılar bir defa başladı mı artık geçmiyor. Bazı yaralar hiç kapanmıyor. Bazı eller bazı saçları okşamayınca, bu minicik, aptal, önemsiz şey yaşanmayınca, bazı hayatlar geri dönüşsüz biçimde tarumar oluyor..
…
Hayatta kalmakla yaşamayı becermek aynı şey değil.
Sayfa 74Kitabı okudu
Bir tür soygun ganimetiydi nihayetinde zaman. Yağmalanmış
bir şey. Biz onu dünyadan arakladığımızı sanırken, dünya ömrümüzden tırtıklardı. Biz ona yaslanıp bir şeylerin başlamasını beklerken, o tüm varlığıyla bir şeyleri bitirmeye adanmıştı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Ona baktıkça nedensiz bir üzüntü kaplamıştı içimi. Nedensiz üzüntünün ayağı daha siz çocukken alışır kapınıza. Bir kere yüz verip buyur edenin, dost bilip eşikten geçirenin vay haline, vay ömrüne!
Sayfa 49Kitabı okudu
Kavuşmamak nasıl aşka teşvik ederse, vuslat da günü geldiğinde unutmaya azmettirir.
Sayfa 48Kitabı okudu