Şükrü Erbaş'ın eşinin ölümünden sonra yazdığı kitap. Ömür hanım diye hitap ediyor eşine, sık sık kirpiklerinden bahsediyor, eşi öldükten sonra kendisinin de ölümü beklediğini belirtiyor şiirlerinde, ona olan sevgisi, özlemi ve acısı sık sık şiirlerde ortaya çıkıyor. ''Bir gün, "benim için şiir yazdın mı hiç" demiştin. Göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi'ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi." demiştir Şükrü Erbaş. İçlerinden en beğendiklerimi yorumlara ekleyeceğim.
