Bu Aralar

Aynaya baktığımda kendimden nefret ediyor ve bu işin suçlusu benmişim gibi hissediyordum. Bir aralar aynalara bakamazdım, kendimden utanırdım. Erkeklerden nefret ediyordum çünkü bir zaman sonra erkeklerin hepsinin bunları yapabileceğini düşünüyorsun. Hepsi benim için potansiyel sapıktı.

...Derken-pat! O şey çürük bir armut gibi ağzımda patladı.Yumuşak korkunç bir malzeme bütün dilime yayıldı.Ama ya o tat? Bir an inanamadım.Sonra dilimi çepeçevre dolaştırıp tekrar denedim.Bu balıktı! Kendisine Alman diyen bir sosisin içinden balık çıkmıştı! Kalkıp doğruca ordan çıktım ve kahveme dokunmadım bile.Tanrı bilir onun tadı nasıldı.
Nereye tükürebileceğimi çıkarmaya çalışarak şu malzemeyi hâlâ ağzımda yuvarlayıp duruyordum.Almanya'da her şeyin başka şeylerden yapıldığı gıda fabrikaları hakkında gazetede bir yazı okuduğumu hatırladım.Ersatz diyorlardı buna.Balıktan sosisi onların yaptığını hatırladım; tabii kimbilir balığı neden yapıyorlardı? Dişimi modern dünyaya geçirdiğim ve onun gerçek malzemesini fark ettiğim hissine kapıldım.
Şu aralar tuttuğumuz yol bu.Her şey şık ve modern görünüşlü; her şey başka bir şeyden yapılma.