Zihnimiz, ayrık duyusal ve bilişsel deneyimleri, tüm hayvanlardan farklı olarak bütüncül bir hikâye içinde birbirine bağlar. Bu bağlayabilme yeteneği, dünyaya anlam verebilme yeteneğimizi (yahut anlam verme mecburiyetimizi) de beraberinde getirir. Buna günlük dilde “akletmek” de diyoruz. Akletmek, etraftaki oluşların “anlamlarını” sorgulamaktır ve şu aralar yapay zekâ ile belki de aramızdaki en büyük farktır
günler yağmur alacasını giyindi
bulutlar indiler yere birer birer
sabahlar düşlerimiz kadar kısa
akşamlar ömrümüzün garipsi yükü
havada gurbet sürgünü türküler.
herkes kendi yalnızlığında yitik
erir bir suskunluğun tüneklerinde
hangi el aralar hangi yüz girer
içimiz sevgilere kapalı nicedir
dışımız eğreti yalan giysiler.
bu çat ayazlarda günsüz güneşsiz
unuttu gülmeyi nicedir yüzlerimiz
aydınlığı kirli sislerde silik
kan sularda yüreğimiz umut gemisi
bir kuzey yıldızında kaldı gözlerimiz.
Doğum sancısı misalidir yalnızlık
Onun için bilmezsin sen
...
Kendimle konuşuyorum bu aralar
Yetmiyor aynalarla buluşuyorum
Gördüğüm yüz benim olsa da
Ben hep senle konuşuyorum
Aynalar da isyanda...
Sayfa 111 - Ayata Kitap, Birinci Baskı, Eylül 2017, AnkaraKitabı okudu
Yaşam / Amaç / Sonsuzluğa yol alacak
Suskunum bu aralar
...Ama aldırmıyorum eskisi kadar
Ağlayamıyorum da
Vazgeçtim artık gereksiz şeylerden
İnsanları da umursamıyorum
İçime akan bir şeyler var
Sen varsın.
Sayfa 14 - Ayata Kitap, Birinci Baskı, Eylül 2017, AnkaraKitabı okudu
Dil dediğimiz şey, gerçekliğin kendisi değildir. Sadece bir işarettir ve bu işaretler, kavramlar arasındaki ilişkiyi doğru temsil etmedikleri müddetçe, bir halüsinasyon olmaktan öteye gidemezler. Dilin işleyişine dair en absürt örneklerden biri ilahi dinletilen bitkilerin daha hızlı büyüklükleri olgusudur. Halbuki bitki için kullandığınız dilin önemi yoktur. onun için önemli olan sesteki titreşimler veya bu titreşimlerin yarattığı ısı olabilir çünkü bitkiler kullandığınız kelimeleri anlamsal değil fiziksel bir şey olay olarak algılarlar. Bu aralar psikolojide her şeye bir sözcük icat etme modası var. Mesela korkudan korkmayı"fobofobi" diye. Bu yüzden en anlamlı icat "FOKUMAFOBİ" dir. Anlamı ise uzun bir yazı görünce kişinin içine düştüğü okuma isteksizliği...
Yazar 1760-1826 yılları arasında yaşamış, değişen bir şey pek yok
Bu aralar işlerin biraz ters gittiği Türkiye'de, (...)
Sayfa 19 - Everest
Ona aşıktım. Hiçbir canlıyı sevmediğim için o aralar, depolanmış bütün aşkım onaydı. Belki de fazla geldi zayıf vücudunun zarif omuzlarına. "Neden taşınır ki bu kadar aşk tek bir bedende?" diye sordu belki de.
Sayfa 472 - Doğan KitapKitabı okudu
Uyuklamak parça parça ölmek, uyumaksa yekpare ölüm. Bu aralar hep uyukluyorum. Vücudumdan büyük parçalar kaybetmişim gibi hissediyorum kendimi. Gece olduğunda kayıp parçalarım karanlığa karışıyor.
