"Olmam gereken yerden çok uzaktayım, Belkide yoruldum, bilmiyorum. Öyle karışık, Öyle yabancıyım ki, Bu aralar kendime bile gelemiyorum. "
Dostoyevski
Sen susunca sessiz oluyor buralar
Sen sarmayınca kapanmıyor yaralar
Böyleyim işte bu aralar…
"olmam gereken yerden çok uzaktayım..
belki de yoruldum bilmiyorum.
öyle karışık, öyle yabancıyım ki...
bu aralar kendime bile gelemiyorum."
Fyodor Dostoyevski
Bu aralar içimde bir boşluk var, kimse bilmez
Gülümsedim hep dışardan
İnan içimi bi' görsen
Ama ruhum biraz da yorgun
Anlatamam tuhaf bir duygu
Kime sorduysam bulamadı bi' cevap.
olmam gereken yerden çok uzaktayım,
belki de yoruldum, bilmiyorum.
öyle karışık,
öyle yabancıyım ki,
bu aralar kendime bile gelemiyorum.
Fyodor Dostoyevski
Bahar Mevsimini Kutlayan Kitap Önerileri
“Şimdi olacak bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa, bugün olmaz. Bütün mesele hazır olmakta.”. 🌼
Shakespeare’in Hamlet’inin içindeki o gizli umut ışıkları da çiçek açan ağaçlarla aynı şeyi söylüyor bu aralar: Hazır olmak. ☀️ Bütün mesele çiçek açmak için hazır olmaksa, bunu kutlamanın da vakti gelmiş demektir. Biz de bu kutlamaya yeni kitap önerilerimizle katılıyoruz! Çok daha fazlası için blogumuzu ziyaret edebilirsiniz.
bkmkitap.com/blog/bahar-mevs...
Yeraltından notlar.
olmam gereken yerden çok uzaktayım, belki de yoruldum, bilmiyorum. öyle karışık, öyle yabancıyım ki, bu aralar kendime bile gelemiyorum. Fyodor Dostoyevski
Olmam gereken yerden çok uzakatayım,
belki de yoruldum bilmiyorum.
öyle karışık,
öyle yabancıyım ki,
bu aralar kendime bile gelemiyorum .
Bu aralar ruh halim çok değişken bazen mutsuzum, bazen çok mutsuzum, bazen de aşırı mutsuzum....
Olmam gereken yerden çok uzakatayım,
belki de yoruldum bilmiyorum.
öyle karışık,
öyle yabancıyım ki,
bu aralar kendime bile gelemiyorum .
Bir ses daha duymaya tahammülüm yok bu aralar.
Senden başkasını da almıyor zaten içim. Ama biliyorum içimde taşırken bile seni, sen yanımda değilsin.
Hep seni kollayan, giderken ardından bakan ben oluyorum.
Ben yine mahzunum, ben yine mahçup...
Gözlerinle ördün gönlüme hasret ağlarını.
Ne ben çözebildim, ne sen çözdün sırlarını.
Söylemiştim daha önce sağlam kaleler içinde değilim.
Çekseler gelir, itseler düşerim biliyor musun?
İsterimki senin gözlerinle göreyim hayatı.
Yeşili, maviyi, gökkubbeyi en çokta kendimi.
Sahi beni görüyor musun Sevgili?
Artık yokuşları çıkamıyorum.
Bu dermansızlığın yaşımla bir ilgisi yok biliyorum.
Ne olur beni anla, damla damla tükeniyorum...