İnsan Biriktirmek
bu gönlü zenginlerin insan biriktiren modelleri var ki, iste o en fenasi. Insan biriktirmis bana. Lan sordun mu bu biriktirdigin insanlara, "ben seni biriktirebilir miyim" diye. Asla sormuyorlar, arkandan insan
biriktiriyorlar. Düsüncesi bile irrite edici. Birileri bir yerlerde
sen farkinda degilsin belki ama seni biriktirmis. Sapikça bir sey bu. Bana soulsa mesela, "kardes ben seni biriktirebilir miyim" diye, "biriktirme" derim, "beni biriktirme, ben biriktirilmek istemiyorum, git kimi biriktiriyorsan biriktir, beni biriktirme,
biriktirilmek ne demek" derim. Ama asla sormuyorlar iste.
Kabul edilebilir bir sey degil kesinlikle "insan biriktiren gonlü zengin." Lanet illet bir sey. Hatta öyle lanet illet bir sey ki, bir gönlü zengin tarafindan biriktirilecegime s.kilsem daha
lyi. Çünku en azindan s.kildigimi bilirim. Biraz yükseldim su
anda farkindayim ama derdimi de nasil anlatacagim. S.kildigimi
bilirim, biriktirildigimi bilemiyorum günkü. Zaten bence
biriktirilmek, s.kilmek. Yani söyle s.kilmek. S.kilmissin ama
farkinda degilsin. Biriktirilmek tam olarak da bu. Boyle kendi içinde bir huzursuzluk yastyorsun, nedenini bilemiyorsun.
Megersem birileri seni bir yerierde biriktirmis. Olür müsün
oldurur musun ya.
Ben o kadar iyi ya da o kadar nazik ya da o kadar adil miyim? Öyle olduğumu düşünmüyorum. O kadar gururlu muyum? Evet, biraz gurur var. Tembel miyim, bir şeylere dahil olmayacak kadar tembel? Müthiş derecede durgun bir iyilik var bende, aslında tembellikten başka bir şey değil bu, dertten, karışıklıktan, çabadan kaçınma.
MEÇHUL ŞEHZADE: DELİ KURT
Olay Örgüsü
1403 yılının sonlarıdır. Üstü örtülü bir kağnı gecenin karanlığında ilerlemektedir. Genç bir atlı tedirgin bir şekilde kağnıyı yönetmektedir. Kağnıda Yıldırım Bayazıd'ın oğlu İsa Beğ'in eşi Bala Hatun vardır. Bala Hatun hamiledir. Osmanlı sipahisi Çakır Ağa onu sütanasının evine götürmektedir.
"Seni seviyorum,” dedim bir kez daha ve titrek elimi uzatarak elini tuttum, dudaklarıma götürdüm, öptüm. Hiç karşı koymadı ama olduğu yerde hafifçe sindi. Haşin değil fakat çatık kaşların eşlik ettiği, kederli ve şaşkın bakışını görebiliyordum. Ardından bir karara varmış gibi elimi kendine doğru çekti ve aynı anda kendisi de biraz öne
“Büyük bir aşkın tabii neticesi, ölümdür. Aşk aldanışın kızı, hayal kırıklığının annesidir. Aşk gerçek bir ihtirasla sevilen erkekte, o erkeğin çok uzağında bulunan bir şeyler arar, bulamayınca da ümitsizliğe kapılır.”
“Bazıları vardır, sevmedikleri halde sevilmek isterler; kendini feda eden kadından uçsuz bucaksız bir sevgi ve sadakat beklemekte
"Ne denli zorlu bir işe girişmek istiyorum, ama aynı zamanda da ne denli boş şeylerden korkuyorum" diye düşündü tuhaf bir gülümsemeyle. "Hmm... Evet... Hem her şey insanın kendi elinde, hem de insan yalnızca korkaklığı yüzünden ne fırsatlar kaçırıyor... Bu artık yadsınamaz bir gerçek, bir belit. İlginç bir şey, acaba insanlar en çok neden korkarlar? Atacakları yeni bir adımdan, kendi söyleyecekleri yeni bir sözden herhalde... Ben de amma gevezelik ediyorum ha! Gevezelik ettiğim için de hiçbir şey yapmıyorum. Ya da şöyle: Hiçbir şey yapmadığım için gevezelik ediyorum. Gevezelik bana şu son ay içinde günlerce bir köşede yatmaktan ve düşünmekten gelmiş bir şey. Düşündüklerim de bir şey olsa bari, ipe sapa gelmez şeyler... Peki şimdi niçin gidiyorum? Yapabilecek miyim düşündüğüm şeyi? Hem ciddi bir şey mi bu? Hayır, hiç de değil. Düşlerle avutup duruyorum kendimi; oyuncaklarla! Evet, evet oyuncaklarla!"
Sayfa 2Kitabı okuyor
Kocasını aldatan bir kadının pişmanlık mektubu...
Monsieur Maurice,
Amcanızın bana söyleyebileceği her şeyi çok iyi biliyorum, başıma gelenler hususunda vicdanımdan daha bilgili olamaz. Vicdan, insanda Tanrı'nın elçisidir. Octave'ın yanına dönmediğim müddetçe affımın olmayacağını biliyorum; dinin hükmü budur. Üstelik medeni hukukumuz da beni ne pahasına olsun ona itaat etmeye mahkûm
Sayfa 91 - 92,93,94,95,96 Zeplin KitapKitabı okudu
Sevdiğim bir kıssa var dinlemeni isterim:
Hz. Musa Tur Dağı'na çıkarken, yolunu bir zat kesmiş ve demiş ki:
"Ey Musa, içimi kasıp kavuran bir soru var ki, cevabını bilmezsem bana hiç rahat yoktur. Lütfen Rabbi'ne arz et ki, Ben cennetlik mi, cehennemlik miyim?"
Adamın ısrarı üzerine, Hz. Musa, "peki" demiş, "sorarım..."
"Raskolnikov konuşmadan ona bakmaya devam ediyordu.
-Yani benim suçum, kendi evimde korunmasız bir kızı sıkıştırmam ve onu 'tiksinç önerilerimle aşağılamam'dır, öyle değil mi? (Herkesten önce kendim itiraf ediyorum bunu!) Yalnız, kabul ediniz ki, ben de bir insanım... et nihil humanum...* Kısacası, ben de âşık olur, sevebilirim (ne yaparsınız, böylesi şeyler bizim irademizle olmuyor). Bu durumda da her şeyin açıklanması son derece doğallık kazanıyor. Burada bütün sorun şu: Ben bir canavar mıyım, yoksa bir kurban mı? Kurbansam, nasıl bir kurban? Düşünün, ben sevdiğim kıza benimle birlikte Amerika'ya ya da İsviçre'ye kaçmasını önerirken, belki de ona karşı sonsuz bir saygı besliyorum içimde. Yalnızca bu da değil. Her ikimiz için mutlu bir gelecek kurmayı düşünüyorum. İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez. Ben belki de ondan çok kendime kıydım..."
* (Aslında da Latince) - İnsana aykırı değil!
Yandan Çarklı
Karnı burnunda hanımını işaret ederek. “Hâlâ yeni yeni canlar peşindesiniz,” dedim.
Baktı, gördü. güldü.
“Ne yapayım?”
“Bilmem ama, tedbirli davranamaz mısınız”
Gene adeta şahlandı:
“Yani ne yapmalıyım?”
Düşürmek gibi, hamile bırakmamak gibi…”
“Allah’ın binasını yıkamam!” dedi.
“Yıkamam. Çünkü, isterse milyonların olsun, vermediğine vermiyor.
Sayfa 72 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
