Adab
ÂDÂB: DİNİN GEREKLİ, AKLIN GÜZEL GÖRDÜĞÜ DAVRANIŞLAR
Edep kelimesinin çoğulu olan âdâb, fıkıh terimi olarak Hz. Peygamber’in ara sıra yaptığı işler, davranışlar karşılığında kullanılır. Hüküm bakımından gayr-i müekked sünnet gibidir. Yapan sevap kazanır, yapmayansa günaha girmez, kınanmaz. Bu yüzden âdâb sayılan davranışlar, farz ve vacibe bir ilave olduğu için nafile, Allah ve Resûlü tarafından teşvik edildiği için müstehap, karşılığında sevap va’dedildiği için mendup, dinî bir mecburiyet olmaksızın yapıldığı için tatavvu, yapanın ahlaki kemalini arttırdığı için fazilet diye adlandırılmıştır. Fertlerin yaşayışlarına ve ilişkilerine ortak bir tarzda hâkim olan, aksine davranışların yerine göre ayıp sayılarak kınandığı ahlaki ve toplumsal kuralların tamamına hukukta umumi âdâb denir. Hadis kitaplarında da müstakil başlıklar altında yer alan “Kitâbü’l-edeb” veya “Kitâbü’l-âdâb” bölümlerinde, Hz. Peygamber’in yaşayışı, ferdî ve sosyal ilişkilerde dinen uyulması gereken hususlar, bu konuda Hz. Peygamber’in emir ve tavsiyeleri bulunur.
Diyanet İşleri Başkanlığı
Shakespeare'in cinayetlerle suçladığı Macbeth gerçekte âdil ve akıllı bir kraldı... Bu iyi kalpli kral ölümünden sonra yalnız düşmanlarının kin güden hikâyeleriyle şöhret buldu. Shakespeare'in dehası, o düşman iftiralarını insanlığın vicdanına kazıdı.
Sayfa 6 - 7 Dorlion
Herhalde mutluluk dedikleri de bu olsa gerek: biraz güvenlik, biraz can sıkıntısı.
Sayfa 175Kitabı okudu
Yasak aşka, gönderilmeyen mektuplardan.
"Nerede olduğunu bilmiyorum, neden kaçtığını, ne düşündüğünü... Eğer içinde en küçük bir soru varsa, eğer en küçük bir pişmanlık duyuyorsan bana bunu söylemelisin. Yoksa hepsi yalan mıydı? Bütün o sözler, bütün o şarkılar, bütün o gözyaşları hep sahte miydi? Seni bulmak, yakana yapışıp, gözlerimin içine bakarak gerçeği söylemen için sarsmak istiyorum. Yoksa korkup artık vazgeçtiğini söylemek yerine kaçmak mı istiyorsun?.. Eğer öyleyse merak etme ben de seni artık görmek istemiyorum... Hayatımızı mahvetmeden önce bu sonu olmayan hayalden uyanalım ve doğru olanı yapalım... Sana bütün bir hayat boyu mutluluklar diliyorum... "
"Aşkın Zirvesindeki Cesaret”
AHAHSGWHWHHWGSHWHSHDGDHSGHDHD OLM HER DAMAT BÖYLE Mİ
Konferansa sunulan muhtırada ise Osmanlı istekleri, özet olarak, aşağıdaki şekilde açıklanmakta idi: a- "Savaştan önceki Osmanlı toprak statüsünün muhafazası, b- Ege adalarının Yunanistan ve On İki Ada'nın İtalya tarafından Osmanlı Devleti'ne bırakılması, c- Balkan Harpleri neticesinde Bulgar ve Yunanlılara geçmiş olan Batı Trakya'nın Osmanlı Devleti'ne geri verilmesi", d- Doğu Anadolu'da bir Ermenistan'ın kurulması müzakerelerine başlanabileceği, e- Osmanlılara bağlı kalmak şartı ile Araplara muhtariyet verilebileceği.
Ancak bu istekler konferansa katılmış olan delegelerden bazılarını kızdırmaktan ve bazılarını güldürmekten başka bir işe yaramadı.
Sayfa 246Kitabı okudu
Barış Konferansı'nda nelerin savunulacağı ve nelerin feda edilebileceği meselesi gerçekten önemli bir işti. Çünkü millet adına kararlara varabilecek bir kurum yoktu. Şu hâlde konferansa katılacak olan delegelere gerekli direktif hükümet veya saray tarafından verilecek; onlar da bu direktifler çevresinde hareket edeceklerdi. Halbuki hükümetin barış için düşündüklerini kabul etmek kolay değildi. Nitekim Sadrazam Damat Ferit Paşa, bir beyanatında, doğuda Ermenilere toprak verilebileceğinden bahsettiği vakit Erzurum Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti bu düşünceye karşı hemen harekete geçmişti.
Sayfa 244Kitabı okudu
Biz her şeye,
esirgeyen ve bağışlayan,
çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan,
hep esirgeyen ve hep bağışlayan
rabbin adıyla başlayan adamlarız Anna.
Büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.
Sanayi devriminde bile,
karanlık, rutubetli, çok bağırışlı,
çok nefessiz, çok sabahsız, çok aşksız, çok çiçeksiz, çok neşesiz, çok kitapsız
bir fabrikada hayatta kaldık sırf bu yüzden.
Sayfa 9Kitabı okudu
Garip bir soru bu.
Ama ya doğruysa?
Kim bu soruya "evet" diyecek, kim bu gerçeği kabul edecek, kim kabul ettiği bu gerçeği, kendi haçını taşır gibi sırtında taşıyabilecek?
Hepimiz gizli gizli, hayatımız boyunca çeşitli mutluluk kavşaklarından geçtiğimizi biliyoruz, genellikle o kavşaklarda ters yana döndüğümüzü de.
Niye sapamadık aslında sapmak istediğimiz yola?
Eğer hayatımız kaybetmeye pek de aldırmadığımız bir oyun olsaydı, zarımızı attıktan sonra, istediğimiz yöne sapar mıydık?
Niye sapmadık peki?
Hayatımız bir oyun olmadığı için mi?
Mutluluk yalnızca oyunlarda mı var?
Gerçek hayatta mutluluğa doğru yürünmez mi?
O mutluluk kavşaklarında ne engelledi bizi?
Niye bir mutluluğu kendi ellerimizle öldürdük?
O yaşanmamış mutlulukların hayaletleri arada sırada rüyalarınızda çıkmıyor mu ortaya ya da huzursuz yaz gecelerinde dağınık saçlarıyla gelmiyorlar mı?
Yaşanabilecekken yaşanmamış kaç mutluluk var hayatınızda?
Yaşanmışlardan fazla mı?
Yaşanmamış olanlar yaşanmışlardan fazla, değil mi?
Karanlıkta Sabah Kuşları