Immanuel Wallerstein, büyük yatırımların yapıldığı bir kırsal ülkede işçilerin ücretleri yükseltmek ve sermayeyi uzaklaştırmak için yeterince örgütlü hale gelmesinin yaklaşık 30 yıl sürdüğünü öne sürmektedir. Bu nedenle, dünya dolup taştığında, işçi maliyetleri her yerde yüksek olacak ve kârlar düşecektir. Sermayedarlar, ücretleri azaltmaya çalışacak olsalar da artık küresel ölçekte örgütlü bir işçi sınıfı ile uğraşacaklardır. Bu, Wallerstein'a göre kapitalizmin küresel bir krizini ortaya çıkaracaktır (Wallerstein, 2013). Bu karamsar geleceğin baş ka bir versiyonu, Randall Collins tarafından öne sürülmüştür. Collins, dünya genelinde orta sınıf entelektüel emeğinin diğer ülkelere ihraç edilmesine odaklanarak, bu durumun şimdiye kadar ayrıcalıklı orta sınıflar arasında bile kitlesel işsizliğe neden olacağını belirtmektedir. Şu ana kadar, diyor, Batılı ülkeler imalat işlerinin ihraç edilmesiyle başa çıkabildiler çünkü orta sınıf işgücünü artırdılar. Ancak bu, bu sektörde küresel rekabet de arttıkça devam edemez: "artık kaçış yok", diyor (Collins, 2013). Elbette, böyle senaryolar bir süre alacaktır. Hindistan ve Çin'in muazzam nüfuslarının sadece bir kısmı henüz düşük düzeyde düzenlenmiş bir endüstriyel veya sonrasındaki ekonomiye entegre olmuştur. Bu, muhtemelen Wallerstein'ın 30 yılından daha uzun sürecektir. Ayrıca, bu süreç henüz Afrika'da veya Orta Asya'da başlamadı, bu nedenle doluluk, özellikle nüfus artışının yüzyılın sonuna kadar devam etmesi ve en yoksul ülkelerde en büyük olması nedeniyle 21. yüzyılın sonuna kadar sürebilir.
Sayfa 89Kitabı okudu
