384 syf.
7/10 puan verdi
Araf Suresi. 11.ayet
“Allah (خل جلاله) insana öyle bir şeref verdi ki Melek insana secde ile emredildi.”
Şeytan (عليه اللعنه) Adem (عليه السلام)'a secde etmedi.Allah(جل جلاله)’e insanlığa kıyamete değin düşman olacağını ve o zamana kadar kendisine mühlet vermesini istedi.
Şeytan (عليه اللعنه) Âdem (عليه السلام )’a yaklaşırken ona Allah (جل جلاله )’nün adıyla yemin etti.(S.112) Şüphesiz ki bu yemin her insanın nezdinde kabul bir yemin.
Fâtır Suresi 5. Ayette buyruluyor ki;
“Sakın o şeytan sizi Allah (جل جلاله )’ün adıyla aldatmasın.”
Şeytanın işi şeytanlıktı ve o elbette işini yapacak..
Sadece ‘Peygamber'lik durumu daha geri plandaydı. Daha çok iki insanın yaşanmışlığını anlatır gibiydi. Bu beni rahatsız etti. Okuduğum yaşamın bir peygambere ait olması fikrinden kopmadan okumak isterdim.(Belki bir deformasyondur.)
Ancak Kâbil’in kibrinin ve cesaretinin şeytandan olduğunu, Habil'i katlettikten sonra Şeytan (عليه اللعنه)’nin ortadan kaybolması, aslında büyük veya küçük bir günah farketmeksizin bir günah işlerken şeytana ne kadar izin verirsek yaptığımız işte o kadar destek verdiğini ve bize bunu güzel gösterdiğini gayet güzel anlatmıştı.
Onun suçluluğunda ve bir yandan da hâlâ kendini haklı görüşünde insan kendini onun yerine koyabiliyor.
Adem (عليه السلام) ve Havva Annemiz hakkında kaynak olmaksızın fikir edinmek için okunabilir bir kitap. Bana fikir kattığı yerlerde oldu. Bir önceki paragraf gibi. Ama benim gibi okuduğunda illa kaynak arayanlar için farklı kitaplar tercih edilmeli.
·
Not rated
Bu ay okunacak kitabım kalmadığı için kitaplığımın en arka rafında bulduğum ergenliğimin zirvesini yaşadığım dönemlerde okuduğum o kitabı tekrardan okudum. 16_17 yaşlarındayken okuduğum bu kitabın o günde pek etkisi olmamıştı fakat bugün daha olgun bir kafayla okuduğumda tamamen zaman kaybından başka bir şey olmadığı kanaatindeyim. Gereksiz betimlemeler ve aşkın böylesi klişe yazımı yazarın yaşını sorgulattı açıkçası. Emeğe saygı diyerekten incelemeyi çok ağır bir dille yapmamaya çalışıyorum fakat bunu okumayı düşünen ya da henüz aşka dair hiç bir fikri olmayan kişilerin tercih etmemesi taraftarıyım. İnsanı yoran betimlemeler, duygu yaratma ya da bunu hissettirme çabasına girişen ve aslında duygunun kıyısından geçemeyen bir kitap. Sadece geçmişi yad etmek adına tekrardan okumak istemiştim fakat zamanımı bu kitabı okumak için harcadığıma pişmanım.
Büşra Çivicioğlu akıcı, sıkmayan, bir çırpıda okunan kitapların yazarı. Kalemi yormuyor ve okuru sıkmıyor. Cebimdeki Gözyaşları kitabı jet gibi bir hızla başlıyor ve öyle devam ediyor. Aslında bence bu kötü değil, böylelikle kitapta adrenalin ve olay hiç bitmiyor.
Kitabın kısaca konusuna değinmek gerekirse; yetimhanede büyüyen Aylin,
Boykot bir tercih değil zorunluluktur.
Boykot konusunu gayet açıklayıcı bir üslup ile yazmış. Bir tek benden ne olacak diye düşünmeyip üzerimize düşen görevi yerine getirdiğimiz takdirde neler olacağını açıklamış. Örnek olarak "müslüman ülke olarak 60 devlet her devlette yarım milyon kişi boykot ettiğini farz edelim. 60 ülke×0,5 milyon=30 milyon adam. Her aile ortalama 5 kişi desek sonuç 30 milyon kişi× 5 fert= 150 milyon adam kadın ve çocuk. Yanı 150 milyon müşteri demek." bahsediyor.
Kitabın son sözünden bir alıntı ile bitiriyorum:
Ey Allah yolunda boykot eden kardeşim!
Şüphe yok ki boykotunda acı çekeceksin. Bunda da şüphemiz yok. Nitekim bu, çok büyük bir acı... Şaşılacak bir şey de değil. Zira dünya, mü'minin zindanı, kâfirin ise cennetidir.
Eğer acı çekiyorsan bil ki senin acının mükafatı Allah katındadır. Onlar da acı çekeceklerdir. Ama onlara günah vardır.
"Eğer siz acı çekiyorsanız onlar da sizin çektiğiniz gibi acı çekmektedirler. Üstelik siz Allah'tan, onların ümit edemeyeceği şeyleri umuyorsunuz." (Nisa, 104)
Kitap için Osmanlı'da geçen kısmen fantastik ve sürükleyici hikayeler bütünü demek sanırım yanlış olmaz. Kitabın konusunu okuduğumda çok heyecanlanmıştım, İstanbul'un tarihine bin yıldır şahit olan bir gelinciğin bedenine hapsedilmiş bir insan; Gelincik Theo bizi şehrin en görkemli anlarına tarihe tanıklık etmemiz için götürüyordu. Ah ne konular çıkardı bu kurgudan... İstanbul'un yaşadığı her dönemin ayrı bir tadı vardı, bu tat şehrin heyecanının arttığı anlarla; salgınlarla, depremlerle, kaoslarla daha da anlatılmak istenen bir hale bürünüyordu. Hem tarihi hem halkının her bölümü ayrı renk olan İstanbul'u Theo ile gezmek harika olacaktı. Kitaptan bunu beklerken çoğu zaman Theo'nun ana kahraman çarpıcılığında yer almadığı, sosyal tarihe dair hiçbir tatlı atıfın bulunmadığı kuru fantastik hikayeler okudum. Buna rağmen kitabı sevdim ama kesinlikle çok daha iyi olabilirdi. Bu haliyle zaman geçirmelik herhangi bir eser olarak hafızamda kaldı. Beklentisi bu olan okurlar için tercih edilebilecek bir kitap.
Okyanusta kaybolan oğlunu aramaya karar veren baba, kendisine yardımcı olacak insanları da yanına alarak yolculuğa çıkar. Zor kış şartları altında beklenmedik durumlar ile karşılaşırlar. Bunun yanında aşk, sevgi, hırs, ihanet gibi konuların da işlendiği bu kitap bir çırpıda okunabilecek nitelikte.
Kitabı bitirdigimde bu kısalıkta bir kitabın nasıl roman etkisi yaratabildiğini düşündüm. Uzun kitap aralarında basit bir şeyler okumak istediğinizde tercih edebilirsiniz
