Nusayrilik
Kadının Dini Konumu:
Kadınları hor, değersiz ve düşük yaratıklar olarak gören Nusayriler, onların şeytanların günahlarından yaratıldığına ve ruhlarının olmadığına inanırlar. Bu sebeple kadınlara mezhebi bilgilerin ve sırların açıklanması kesin olarak yasaklanmıştır. İnançlarına göre kadınlar şeytanların günahlarından yaratıldıkları için, mümin olamazlar. Ancak bir Nusayrı kadını düzgün bir hayat yaşarsa bir sonraki yaşamında mümin bir erkek olarak dünyaya gelir. İnsan, küfründe ileri gittikçe kadın suretinde bir şeytan olur. Ka- dınların mümin olmaları istenirse ölümünden sonra erkek şekline çevrilirler.
Nusayrî inancına göre kadınların hiçbir dinî sorumluluğu ve yükümlülüğü yoktur. Kadınlar ibadetlerden muaf tutulmuşlardır ve temizlenme duası dışında başka dua kadınlara öğretilmez. Hatta ibadetin yapıldığı odaya bile yaklaştırılmazlar, sadece erkeklere hizmet etmelerine müsaade edilir. Nusayrîler, kadınlara yönelik bu inançları sebebiyle günahsız kabul ettikleri Hz. Fatıma'nın adını kullanmaktan kaçınıp bu kelimenin müzekkeri olan "Fâtır” ya da "Fâtım” ismini kullanmayı tercih ederler.
Son dönemlerde mezhep içindeki bu katı tutumun esnetildiği görülmektedir.
Sayfa 269
OKUNMAYA, VAKİT AYIRMAYA DEĞMEZ BİR KİTAP
-İnanılmaz akıcı ve sürükleyici elimden bırakmak istemedim…
-Okurken çok keyif aldım…
-Nobel ‘e aday gösterilmiş… (daha ne olsun! )
Evet, sevgili 1000 kitap okuyucusu yukarıdaki cümleler senin incelemelerinden derlendi.
Leyla Erbil ile ilgili genel intiba çok iyi bir kalemi olduğu. Daha önce de okumadığım bir yazar olduğu için bu düşüncelerden
Yok Olacakken Var Olmak
Ölüm sadece akıl almaz değil, aynı zamanda dayanılamaz- dır da. Yaşamı hiçleştirendir. Öyleyse yaşam yayı neden ölüm tarafından gerilmiş halde?
Yanıt biraz karmaşık ya da bugünki söylemle, diyalektik. Karşısavın diyalektik rolü bu. Bergson tuhaf ama çok da derin biçimde, gözün pekala görme organı olduğunu, gözlerimiz olmadan elbette
Sayfa 15 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012Kitabı okuyor
Işık umut muydu, yoksa işkence mi?
Başalamadan önce bu kitabı tavsiye eden, ödünç veren ve okumama vesile olan 
Zeynep hanımefendiye teşekkürlerimi sunuyorum.
Her zamanki gibi kitabın yazarını ve konusunu anlatmak yerine hislerimi yazacağım. Meraklıları için araştırma isteği ve okuma hevesi uyandırmadını umuyorum.
Okunmasını kesinlikle tavsiye ettiğim bir kitap 
Işığın O Kör Edici Yokluğu .
O zaman köle özgürdü,ama şimdi "özgür köle"dir. Bu ne anlama geliyor? O zaman ben bir efendinin kırbaç ve kendirinin darbeleri altında tutsak ve esir iken ,"ben şunu istemiyorum","bunu seçiyorum","şunu tercih ediyorum" diyordum, efendi ise izin vermiyordu. Ama şimdi benim seçme özgürlüğüm var,lakin efendinin benim için belirlediği şeyi seçebiliyorum. Yani kendisi benim irademi meydana getiriyor ve ondan sonra da hadi şimdi seç diye beni özgür bırakıyor.
Sayfa 67Kitabı okuyor
İnsanlık ne zaman sona ererse ersin, son insanlar ciddi bedeller ödeyecek. Ya öldürülecekler ya da azalan nüfus ve sosyal altyapının çökmesi sonucunda yaşamları giderek güçleşecek. Diğer koşullar sabitken, bu durum daha geç bir zamanda gerçekleşirse, bunun bir kazanımı olmaz. Aynı derecede acı çekilir. Fakat soyun daha erken tükenmesi halinde telafisi mümkün bir bedel var -şimdiki nesille son nesil arasındaki zaman da yaşayacak olan yeni nesillerin ödeyeceği bedel-. Bu yüzden, soyun daha erken tükenmesi için sunulan gerekçeler güçlüdür.
En iyi ihtimalle, sınırlı sayıda insanın dünyaya getirilmesi "Soyun Aşamalı Tükenmesi" kısmındaki tartışmanın da gösterdiği gibi, soyun aşamalı tükenmesi planının bir parçası olarak meşrulaştırılabilir. Böylece, son neslin kaderini paylaşacak insanların sayısı şu andaki milyarlardan çok daha aza indirilebilir. Fakat insan nüfusunun, hızlı nüfus azalma oranının bedelleri olmadan yeterince hızlı bir şekilde düşürülüp, son insanların sayısının aradaki nesillerin göreceği zararı önleyecek
kadar az olup olamayacağı sorusuna cevap vermek kolay değil. Cevap ne olursa olsun, birkaç nesil içinde soy tükenmesinin sayısız birçok nesil sonra gerçekleşecek soy tükenmesine kıyasla daha tercih edilir olduğunu söyleyebiliriz. Soyun erken tükenmesi bazı insanlar için daha kötü olabilir fakat genel anlamda daha kötü olduğu sonucuna ulaşamayız.
Sayfa 219 - DoğuBatı YayınlarıKitabı okudu
Raif Efendi'nin bu halleri üzerinde çok düşündüm. Böyle bir adamın -nasıl bir adamın, bunu ben de bilmiyordum,
fakat onun göründüğü gibi olmadığına emindim- evet, böyle bir adamın kendisine en yakın insanlardan isteyerek kaçmasına imkân yoktu. Bütün mesele, etrafındakilerin onu tanımamasındaydı ve o da kendini tanıtmak için herhangi bir teşebbüste bulunacak adam değildi. Bundan sonra aradaki buzu çözmeye, bu insanların birbirlerine karşı duydukları müthiş yabancılığı gidermeye imkân yoktu. İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak
çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Sayfa 32Kitabı okudu
Güvenmek
Batı'nın medeniyet tasavvurunda “İnsan, insanın kurdudur." cümlesiyle özetledikleri düşünce tarzı, önemli yer tutar. Zihniyet dünyalarına yön veren baskın eğilimlerden birisi ötekini, olası zararlı görmektir. O nedenle Batı'da bireyin bireyle, bireyin devletle sının belirgin çizgilerle ayırılmıştır. Bu yaklaşım, hayatı keskin
Ne zaman kendimle baş başa kalsam, Raif Efendi'nin saf yüzü, biraz dünyadan uzak, buna rağmen bir insana tesadüf ettikleri zaman tebessüm etmek isteyen bakışları gözlerimin önünde canlanıyor. Halbuki o hiç de fevkalade bir adam değildi. Hatta pek alelade, hiçbir hususiyeti olmayan, her gün etrafımızda yüzlercesini görüp de bakmadan geçtiğimiz insanlardan biriydi. Hayatının bildiğimiz ve bilmediğimiz taraflarında insana merak verecek bir cihet olmadığı muhakkaktı. Böyle kimseleri gördüğümüz zaman çok kere kendi kendimize sorarız: "Acaba bunlar neden yaşıyorlar? Yaşamakta ne buluyorlar? Hangi mantık, hangi hikmet bunların yeryüzünde dolaşıp nefes almalarını emrediyor?" Fakat bunu düşünürken yalnız o adamların dışlarına bakarız; onların da
birer kafaları, bunun içinde, isteseler de istemeseler de işlemeye mahkûm birer dimağları bulunduğunu, bunun neticesi olarak kendilerine göre bir iç âlemleri olacağını hiç aklımıza getirmeyiz. Bu âlemin tezahürlerini dışarı vermediklerine bakıp onların manen yaşamadıklarına hükmedecek yerde, en basit bir beşer tecessüsü ile, bu meçhul âlemi merak etsek, belki hiç ummadığımız şeyler görmemiz, beklemediğimiz zenginliklerle
karşılaşmamız mümkün olur. Fakat insanlar nedense daha ziyade ne bulacaklarını tahmin ettikleri şeyleri araştırmayı tercih ediyorlar. Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya
inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır. Benim de Raif Efendi'yi daha yakından tanımam sadece bir tesadüf eseridir.
Sayfa 11Kitabı okudu
