Sabitlenmiş gönderi
Älim ve mütefekkir geçinen adam, kafasıyla kalemi arasındaki sözleşmenin ağını bir örümcek gayretiyle kurup, eserlerini raflara istif ederken,
o, okuyabilene ömrü boyunca yetecek tek ve canlı eser olarak bir gönül yanığı verir.
Güvenmek
Batı'nın medeniyet tasavvurunda “İnsan, insanın kurdudur." cümlesiyle özetledikleri düşünce tarzı, önemli yer tutar. Zihniyet dünyalarına yön veren baskın eğilimlerden birisi ötekini, olası zararlı görmektir. O nedenle Batı'da bireyin bireyle, bireyin devletle sının belirgin çizgilerle ayırılmıştır. Bu yaklaşım, hayatı keskin
"Geçtim diyâr-ı yârdan ol yâre baktım ağladım,
Solmuş, sararmış gülleri, gülzâre baktım ağladım"
İbnülemin Mahmud Kemâl İnal
Reader Follow Recommendations
Necâti Bey'in dükkânı, Nureddin Efendi'nin karşısındaydı. İçi, silme eski yazı kitap dolu bu dükkânda, eski yazı kitaplar için istediği fiyatlar cidden komikti. Bir gün, ondan Hammer'in eski yazı Devlet-i Osmaniye Tarihi'nin ilk sekiz cildini aldım. İstediği fiyatın düşüklüğü karşısında, cidden 'alay mı ediyor?' diye düşündüm. Ama bu, onun gerçek tavrı idi. Necâti Bey'i anlatacak söz bulamıyorum. Ufkumuzdan ani bir ölümle çekilmesi ile dilhûn olduğumu söylemeliyim. Hayreddin Karaman'ın anılarında Necati Alpas:
"...İnsaflı, merhametli, ucuzcu, vefâkâr bir insandı. Bana yarayacağını sandığı bir kitap gelirse onu bir süre saklar, ben uğrayınca gösterir, almazsam vitrine koyardı.”
Dursun Gürlek'i zikrediyorum:
"...Necati Bey için para o kadar önemli değildi. Kitaptan anlayan müşteriyi, o da gözünden anlar[dı]; çok ucuza hayli kitap aldığım Necâti Bey'in bu asil hareketine defâlarca şâhit oldum.”
Sevecen ve derviş-meşrep tavrıyla Nureddin Eren'i pek sevdim. Bir baba sıcaklığıyla dükkânında yaptığı sohbetlerin keyif ve mânevî hazzını hâlâ unutamıyorum Dükkânına astığı "Men Küntü Mevlâhu fe Aliyyü'n-Mevlâhu" yazılı levhanın altında pek ruhlu konuşurdu. Dükkânı, bir alışveriş yeri mi yoksa minik bir tasavvuf meclisi miydi, bunu pek anlayamazdım. Şu dörtlüğü ondan işittim:
"Melâmet sırrına iren geçmez mi gavgâdan Temaşâ-yı cemâl lâzım, ne hâsıl kuru daʼvâdan Hüve'l-Evvelü ve'l-Ahıru ve'z-Zahiru ve'l-Bâtın Hemân bir zât-ı mutlaktır görünen bu merâyâdan"
Nureddin Efendi, Hırka-yı Şerif'e yakın otururdu. Bizim dededen kalma fakirhâne de o civardaydı. Benim yetişme çağında kaybettiğim dedemi tanıması, aramızda rûhî bir köprü olmuştu. Bana,
dedemin mensûbu bulunduğu tasavvuf silkini, hele Bâyezit Kütüphânesi müdürü allâme, insan-ı kâmil İsmail Saib [Sencer] Efendi'ye olan rûhî yakınlığını anlatır ve "Onlar pîrdaştı" derdi. Anlattıklarını şaşkınlıkla dinlerdim. Artık, Çarşı'da ailemi bilen birinin beni sahiplenmesinin sıcaklığını yaşıyordum.
"İçimde sönmeyen aşkınla mestim yâ Resulallah
Nazar etmem cihâna meyli kestim yâ Resulallah
Perîşân Ekrem'in hâli meded kıl zâhir ü bâtın
Bırakma her iki âlemde destim yâ Resulallah"
Ekrem Karadeniz
Muzaffer Ozak, Çarşı esnafı arasında Sahhaflar Şeyhi olarak anılırdı. Tosun Bayraktaroğlu'nun anılarının aydınlığında Hacı Muzaffer Efendi ve dükkânını izleyelim.
"...Rızkını Bayezid sahhaflarındaki ufacık kitap dükkânından alırdı. Dükkân ufaktı amma hemen girişte, sol köşede Efendim'in masası bulunduğu ilk kat, hele üst kattaki depo tıklım tıklım kitap doluydu. Pek çoğu nadir, dinî kitaplar. Öyle, mevzuu, ismi vs. ile tanzim edilmiş değil, burada bir yığın, amma birisi gelip Efendi'den bir kitap istediği zaman var ise, var olduğunu bilir, hemencecik o yığınların içinden kitabı bulurdu. Allahu âlem, belki de kitapların hepsini okumuştur. Hoş bu mesleğin tahsili, üniversitede doktor olmakla olmaz."
S. Çataltepe'nin tanıklığında Hacı Muzaffer Efendi:
"...Muzaffer Ozak, heybetli görünüşü, efendiliği ve ağırbaşlılığıyla Çarşı'nın unutulmazlarındandı. Kitap almak isteyenlere her zaman sıcak davrandığı gibi fiyatları dâima Çarşı ortalamasının bir hayli altında olmuştur. Özellikle, üniversite öğrencilerine büyük kolaylık sağlamıştır. Parası yetişmeyenlere taksitle kitap verdiği gibi, son taksitleri bâzen almazdı.”
"...Benim tanıdığım ve kendisinden çok şey öğrendiğim sahhaf Nizameddin Aktuç'tur... Her kitabın müşterisini bilir ve ihtiyaç sahiplerine aradığı kitabı bulur ve saklardı; başkası o kitaba iki misli fiyat da ödese satmazdı.”
Erol Şadi Erdinç
Bir defasında bana, dayım dediği Bahariye Mevlevihane'si Şeyhi Hüseyin Fahreddin Dede'nin bir gazelini okumuştu. Yıllar sonra bu gazeli, bir dostumun şiir defterinde buldum ve rahmetli Nizâmeddin Bey'i hatırladım. Fahreddin Dede'nin, 'Vermezler' redifli bu enfes gazelini, Nizâmeddin Bey'e rahmete vesile olması dileğiyle bu çalışmamıza derc ediyorum:
“Serîr-i bezm-gâh-ı fakrı her bir câna vermezler
Değil her cânâ yâhû belki cânâna vermezler
Efendi umma sen âb-ı hayât-ı bâdeden hisse
Anı insâna tahsîs etdiler hayvâna vermezler
Kadem rencîde kılma zahmet etme zâhidâ zîrâ
Sımât-ı bezm-i 'irfânı kuru 'unvâna vermezler
Gidip beyhûde bâr olma miyân-ı cur'a-nûşâna
Bu 'işretgâh-ı ma'nâda sana peymâne vermezler
Vücûdun hâk-i hırmen etmeyince seng-i gam Fahrî
Hakîkat hırmeninden kimseye bir dâne vermezler.”
Sayfa 40
"Ruhun mebdei (başlangıcı), Allah'ın Arş'ının nurundandır. Yerin toprağı ise, cismin aslı ve vatanıdır. Ruh gurbettedir, cisim (beden) vatanındadır.
O hâlde Ya Rab! Garip, mahzun ve vatanından uzak olan ruha merhamet et."
Hz. Mevlânâ Ks.
Sen bır ceylân olsan ben de bir avcı
Avlasam çöllerde saz ile seni
Bulunmaz dernanı yoktur ilâcı
Vursam yaralasam söz ile seni
Âşık Veysel
“Benim kelimelerim sesimden çıkıp kimseye çarpmayacak. Keşke bunun anlamını biraz olsun bilseydiniz."
Sabahattin Ali
Tut elimden ferman eyle
Gel bu derde derman eyle
Götür yâre kurban eyle
Öldür derse öldür beni
Arıydım baldan ayrıldım
Ne şirin dilden ayrıldım
Bülbülüm gülden ayrıldım
Gülistana kondur beni
Tut elimden düşmeyelim
Doğru yoldan şaşmayalım
Derdim çoktur deşmeyelim
Böyle yâre bildir beni..
Ağacınız yapraklarla donanır
Taşlarınız bir birliğe inanır
Hep çiçekler bağrınızda gönenir
Pınarınız çağlar akışır dağlar
Rüzgar eser dallarınız atışır
Kuşlarınız birbiriyle ötüşür
Ören yerler bu bayramdan pek üşür
Sünbül niçin yaslı bakışır dağlar
Karac'oğlan size bakar sevinir
Sevinirken kalbi yanar gövünür
Kımıldanır her dertlerim devinir
Yas ile sevincim yıkışır dağlar
Karacaoğlan
“Hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar hârikulâde şeyler olmayacağını henüz idrak etmemiştim.”
Sabahattin Ali