Hatice bir yorumu yanıtladı.
Hazreti Şibli şöyle dedi:
"Ebu Türab adlı veli kırda aç kaldığı vakit, dağları, tepeleri, vadileriyle bütün ovanın yiyecek olduğunu görmüş..." Şibli şunları söyledi: "Ebu Türab, Hak Teâlâ'nın kendisine ancak rifk ve ihsan ile muamele ettiği bir insanmış. Eğer kemal ve hakikat zirvesine ulaşmış olsaydı, “Rabbimin katında geceledim, doyuruldum, içirildim.” buyuran büyük zat gibi olurdu da, koca ovanın yiyecek olmasına lüzum kalmazdı."
"Rıza Bey'in kendisine has huyu vardı. Beğendiği resmin sanatkârını yerin dibine batırırdı. 'Resim böyle mi yapılır?'; 'Sanatkâr böyle mi olur?' gibi şeyler söylediğinde, anlardık ki, Hoca o resmi beğenmiş."
Kıskanıyor muydu acaba
Reader Follow Recommendations
Eski Türk dinine Şamanizm demek, salgın bir anlayış şeklinde olur olmaz tekrarlansa da galatımeşhur olmaktan öte hükmü yoktur. Bunun için Türk dünya görüşünün bizzat Türklerce kaleme alınan ilk metinlerine, Köktürk Yazıtları'na bakmak yeterlidir. Olimpos'tan Ötüken'i okumaya kalkan allamelerin aksine Orhun'daki bengütaşlar yeri, göğü ve insanı yaratan, kağan ve soyunu tahta oturtan, orduları muzaffer kılıp devlet veren, ömrü ve ölümü takdir eden, üstün ve lütufkâr bir Tanrı algılamasını yansıtırlar.
Eski Türk toplumu üzerine yabancıların elinden çıkmış önemli çalışmalar da bu gerçekliği doğrulamaktadır. Bizanslı Theophylact'e ait VII. yüzyıldan kalma bir belgede "Türkler olağanüstü bir biçimde ateşe saygı gösterirler, suyu ve havayı ulularlar, toprağa hürmet ederler, fakat yalnızca göğü ve yeri yaratana Tanrı derler ve ona taparlar." bilgisi verilmektedir. Dönemin Tanrı anlayışı üzerine buna benzer pek çok veriyi inceleyen alanın en önemli isimlerinden Jean Paul Roux "Eski Türk toplumunda çoğu yabancı gözlemcinin gördüğü şey, salt tek tanrıcılıktır." yorumunu yapmaktadır.