Ütopyalar tükenmeden
Yaşadığımız süreçte, toplumsal aidiyetimiz, dünya görüşümüz ne olursa olsun topyekün insanımızın elinden adeta gelecek tasavvurunun kaybolması durumu yaşanıyor.
Büyük açılımlar büyük çatışmaları, gerilimleri ortaya çıkarsa da arkasında bunu besleyen büyük umutlar vardır.
Birbiriyle her alanda çatışan bir toplum görüntüsü veriyoruz. Bu çatışma farklı gelecek umudunun ve tasavvurlarının çatışmasından kaynaklanmıyor ne yazık ki. Öyle olsaydı keşke.
Bu müthiş bir dinamizm getirebilirdi. Kaos ortamları önemli çıkışlara gebedir genelde.
Sayfa 81Kitabı okuyor
Mali Hegemonya, Para, Faiz, Borçlanma
İki kişi bekliyorlar. Birisi İmam-ı Azam, diğeri arkadaşı. Hava sıcak güneş de tepede değil herhâlde birazcık hareket etmiş batmaya doğru. “Burada, güneşin alnında durmayalım” diyor, İmam-ı Azam'ın arkadaşı. “Şu evin gölgesinde bekleyelim daha rahat ederiz” diyor. İmam-ı Azam “hayır” diyor. “Burada kalacağız, burada bekleyeceğiz”. “Çünkü”
Ömrümde görmedim böyle bir gün. Yarım dilim ekmek önümde, düşünüyorum alevden ülkeleri. Boğazında kalsın yedikleri ve zehir zıkkım olsun, bu anda düşünmeyen varsa eğer!
Sen benim,
memleketimin şarkılarında bile varsın, sen o korkunç,
sen o uykusuz geceler altında bir kerre olsun
umudunu kaybetmeyen şehir!
Ben de bilirim, umuttur bu,
Günümüz insanı empati yapamıyor bu duyguyu yitirmişler. Örneğin birçok insan Ukrayna'ya da Filistin'e de empati yapamıyor. Hiçbir şey olmamış gibi hissediyor. Oysa ki eli kulağında 3. Dünya savaşını yüklüyorlar
Empati yapamama sebebi teknoloji ve hiç roman okumamak
Yahudi bir çocuk, "Baba neden ·domuz yememeliyiz?" diye sorduğunda, babası düşünceli bir biçimde uzun ve kıvırcık sakalını sıvazlar ve, "Doğrusu, Yankele, dünyanın düzeni böyle. Hala çok gençsin ve henüz anlamıyorsun ama domuz eti yersek Tanrı bizi cezalandırır ve sonumuz felaket olur. Bunu ben söylemiyorum, haham da söylemiyor. Dünyayı haham yaratmış olsaydı belki de domuz yenmesine izin verilen bir dünya yaratırdı. Ama dünyayı haham yaratmadı, Tanrı yarattı. Ve nedendir bilmesem de tanrı dedi ki, domuz yememeliyiz. Demek ki yememeliyiz. Anladın mı?" diye yanıtlar.
1943'te Alman bir çocuk, üst düzey SS subayı olan babasına, "Baba neden Yahudileri öldürüyoruz?" diye sorduğunda, parlak deri çizmelerini ayağına geçiren babası cevap verir: "Doğrusu Fritz, dünyanın düzeni bu. Henüz çok gençsin ve hala anlamıyorsun ama Yahudilerin yaşamasına izin verirsek yozlaşmaya ve insanlığın sonunun gelmesine neden olacaklar. Bu benim fikrim değil. Bu Führer'in fikri bile değil. Dünyayı Hitler yaratmış olsaydı belki de doğal
seçilimin işlemediği, Yahudilerle Aryanların beraber uyum içinde yaşayabildiği bir dünya yaratırdı. Ama dünyayı Hitler yaratmadı. O sadece doğanın kanunlarını çözerek bize bu kanunlar doğrultusunda yaşamayı emretti. Bu kanunlara karşı gelirsek sonumuz felaket olur. Anlaşıldı mı?"
Sayfa 192
Al-i İmran Sûresi
مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَاَنْزَلَ الْفُرْقَانَۜ اِنَّ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا بِاٰيَاتِ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَد۪يدٌۜ وَاللّٰهُ عَز۪يزٌ ذُوانْتِقَامٍ
Bir de ayırt eden Furkan indirdi. Allah’ın âyetlerini tanımayanlar, şüphesiz onlara şiddetli bir azab var, öyleya Allah’ın izzeti var, intikamı var.
Âl-i İmrân 4
هُوَ الَّـذ۪ٓي اَنْزَلَ عَلَيْكَ
Bugün Refah ta katliam yapılıyor. Dünya nın kör kesildiği anlaşılınca İsrail yine devam ediyor. Yazıklar olsun ki bu tedbiri alamayıp engel olamayan yetkili mercilere. İnsan hakları diye yırtınan batının, akbaba gibi Filistin in başında beklemesine yazıklar olsun. Aslan olamayacak kadar aciz israilin masum insanlara yaptığı bu saldırıdan, alacakları varmış batının. Alacağı yoksa bunca tantanaya rağmen bu sağırlık niye? Kahrolsun hepsi, öyle beddualar geçiyor ki içimden. Çaresiz dertlere tutulsunlar. Çaresi sadece Filistin in cihatla onları yok etmesi olsun. Çünkü onlara ne bu dünyada ne de bu dünya çare kalmayacak. Yaptıkları şeyleri affı yok. İzahını geçeli çok oldu.