Onların tasavvurlarında düzenledikleri kıyas şöyle:
"Allah bize dünya nimetlerini ihsan etmiştir. Her ihsan eden sever; her seven de ihsanda bulunur"
İşin doğrusu böyle değildir. Tam aksine Allah ihsan eder fakat sevmeyebilir. Hatta belki de ihsan, bu iyiliğe muhatap olanın yavaş yavaş helakine sebep dahi olabilir. İşte bu, Allah hakkındaki gururun zirvesidir.
Bununla ilgili olarak Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
"Sizden birisi sevdiği için hastasını nasıl ki bazı yiyecek ve içeceklerden uzak tutuyorsa, Allah da mü'min kulunu aynı şekilde dünyaya karşı muhafaza eder"
(Tirmizî, Tib, 1; Ahmed, Müsned, 5/428; Hâkim, Müs-tedrek, 4/230; Taberâni, el-Mu'cemu'l-Kebir, 4/252; Beyhaki, Şu'abu'l-îmân, 7/321.)