Köylü kıyafetindeki resmine bakmaya doyamıyorum. Her gece başucumda duruyor, ona bakarak uyuyorum. Ben dünyada bu kadar güzel gülen, güldüğü zaman bu kadar güzel olan insan görmedim.
Sayfa 39Kitabı okudu
Canım Nilgün
Akşam üstüne doğru bir kış vakti , sokağın başında , kirli kaldırımların önünde karanlığın içinde hüzünle bekleyen , acıyı ise gülerek karşılayan garip bir çocuk gördüm kulağında jiletli bir küpe , üstünde bir mont ayağında siyah pabuçlar , çantasında gam çiçeğinin kırmızı kahverengi defteri , kimsede bulamıyorum kendimi dedi ve o garip
Artık farklı duyulara sahip, farklı şeylere duyarlı ve daha güçlü bir bilince sahip başka bir insan olduğumu iddia etmeye cüretim yok. Ama ben yalnızca daha mutlu biri olduğumu biliyorum, çünkü o hissiz hayatım için yeni bir anlan buldum, bu öyle bir anlam ki, yaşam sözcüğünün kendisinden başka bunu açıklayacak bir söz bulamıyorum.
O günden beri
Sayfa 109
Köylü kıyafetindeki resmine bakmaya doyamıyorum. Her gece başucumda duruyor, ona bakarak uyuyorum. Ben dünyada bu kadar güzel gülen, güldüğü zaman bu kadar güzel olan insan
görmedim.
Bana uzun mektup yaz. Seni kucaklar, güzel gözlerinden, dudaklarından öperim.
— Dostum, diye fısıldadı bana, zaman geçiyor ve hiç de lehime işlemiyor... Vicdanımda azaba yer yok, bu tür çekingenliklerden muafım, çok şükür!.. Bu dünyada zaten suçtan geçilmiyor... Saymakla bitmeyeceğini herkes anladı... Sorun devirdiğimiz çamlarda... Ve sanırım ben de onlardan bir tanesini devirdim... Hem de telafisi olmaz bir biçimde...
—
Sayfa 86Kitabı okuyor
