Beraberliklerde yaşanan sessizlikler bazı insanların tedirgin olmasına neden olur. Kimi insan içsel yaşantısını algılama alışkanlığında olmadığından zihninde bir boşluk oluşur ve bu boşluk kendi istemi dışında üşüşen düşüncelerle doldurulur. Kimi ise öylesine paniğe kapılır ki, konuşmuş olmak için konuşarak sessizliğe son verir.
Sayfa 170Kitabı okudu
Gerçekte İvan İlyiç'in yaptığı, pek zengin olmayan, ama zenginlere özenen (bu yüzden de birbirlerine çok benzeyen) insanların yaptıklarının aynısıydı: Yukarı kalkan perdeler, maun mobilyalar, koyu renk ışıl ışıl çiçekler, halılar, bronz heykelcikler... bilinen tür tüm insanların, bilinen öteki tür tüm insanlara benzemek için edindikleri her şey...
Sayfa 61Kitabı okudu
İyilik ve kötülük cehaleti yüzünden insanların bazı davranışları acınası olabilir fakat bu, siyahla beyaz farkını ayırt edememeye mahkum bırakılanınkinden daha fena bir kusur değildir.
Sayfa 17 - Türkiye İŞ Bankası YayınlarıKitabı okuyor
İnsanların görünür yükleri kadar görünmeyen yükleride varmış ve insan taşıyabildikleri kadar taşıyamadıklarıyla da insanmış ben bunu anladım.yükün en büyüğü çocukluğuymuş insanın çocukluğunda yaşadıkları kadar yaşayamadıkları da bir yük olarak binermiş omuzlarına. Kimi için geç kalınmış hayallermiş birileri yerişirken oraya birileri teselli olacak bir şeyler bulur Öyle yaşarmış. Beni bu yükler büyüttü kalbimi eze eze taşıdığım yükler bana kaçmamayı öğretti bana taşımayı ne pahasına olursa olsun o yükün altına girmeyi öğretti. Bende öyle yaptım çünkü yükler insanlar içindir ve birileri taşıdığı için daima hafifletir..
* İçedönükler olarak saklamaya çalıştığımız ihtiyaçlarımız (gerektiğinde yalnız kalmak, istemediğimiz bir daveti/teklifi geri çevirebilmek, uzayan bir etkinlikte müsaade isteyip erken ayrılmak, vb.)** aslında herkesin ortak ihtiyaçlarıdır.
* Bu ihtiyaçları sesli şekilde dışarı çıkarıp savunmak, bizi güçsüz değil daha özgüvenli gösterir çünkü insanların genelde yaptığı, özgünlüklerini saklamaktır.
** bkz. Yorum
Soktuğumun liderlerinin, dini önderlerinin barış,eşitlik gibi bir derdi yok Caner. Kendi dinini, kimliğini, çıkarlarını herkesle eşit kabul etme düşüncesi bile birçok insanı tedirgin etmeye, öfkelendirmeye yetiyor aslında.İnsanlar içten içe, ‘Ne yani, benim inancım, kimliğim herkesinkiyle eşit mi? E, o zaman benim hiçbir özelliğim,üstünlüğüm kalmıyor; herkesle inançta, kimlikte eşitlenirsem ben ne bok yiyecem, benim bu kimliklerden başka bir niteliğim yok ki!! Biterim lan ben!’ diye düşünüyor.Din sadece ‘din’ değil çünkü, kimlik de sadece ‘kimlik’ değil.Her biri gücü, otoriteyi, iktidarı sembolize ediyor. Her şey tam bir aldatmaca yani. Barış dediğimiz şey insanların kavuşmak için çırpınıp bir türlü ulaşamadığı, hasretlik çekilen sevgili değil ki. İnsanlar gerçekte barışı istemediği için barış yoktur. Dediğim gibi, eşitlik birçokları için ürkütücüdür, bu nedenle ‘barış’ kadar insanların tüylerini diken diken eden çok az kavram vardır aslında!
Yüreksizliği ben de unutmam
Bir halk üzerinde, önderinin şahsi cesaretinden daha etkili olan bir şey yoktur. Marsilya'da, Viyana'da ve başka pek çok şehirde büyük salgınlar esnasında insanların çürümekte oldukları evlere teselli götürmüş kahraman din adamlarının anılarına yüzlerce yıl sonra bile hâlâ kutlamalar yapılmaktadır. Bir halk, önderinin bu türden kahramanlıklarını asla unutmaz; ama önemli anlarda gösterdikleri yüreksizliği hele, hiç unutmaz...
