"Seni affedersem ,yaşananların aslında o kadar da kötü olmadığına inanabilirim."
Affetmenin bu yüzünün aslında birçok insanın hayatlarını devam ettirebilmelerini engellediği sonucuna vardım.
Sayfa 190 - İletişimKitabı okuyor
Paraşütçü devam...
Kulübeye uzun zamandır kimsenin gelmediği etraftaki örümcek ağlarından anlaşılıyordu. Gerçi zifiri karanlık tek odalı bu yerde doğru düzgün önümü bile göremiyordum. Yine de dolunay sayesinde az da olsa içeri sızan ışık hüzmelerinden faydalanmaya çalışıyordum. Gözlerim karanlığa iyice alıştıktan sonra ağır hareketlerle eşyaları kontrol etmeye
depresyonun üstesinden gelmenin tek yolu on birebir terapi ile mercek altına yatırmak bu sayede geçmişte ne yaşandığına dair hikayenin parçalarını bir araya getirmek ve hastanın hayatı hakkında daha iyi bir hikaye bulmasını sağlamaktır.
depresyonun aslında beyinle değil, önemli ölçüde hayatınızla ilgili bir sorun olduğunu kanıtlamışlardır.
Yoksulluk için de yaşayan insanların depresyona girme ihtimalinin daha yüksek olmasının sebebi ortalamada daha çok uzun vadeli strese maruz kalmaları, daha fazla olumsuz olay yaşamaları ve hayatlarında daha az dengeleyici unsur bulunmasıydı.
kaygının sebebi beyinde meydana gelen bir aksaklık değildi, sebep hayatta meydana gelen bir aksaklıktı.
Hayatlarımızda neyin bizi bu kadar mutsuz ettiğini anlamaya dönük çabanın yerini bu mutsuzluğu hissetmemizi sağlayan beyindeki nörotransmitterleri ketleme çabaları almıştır.
Küreselleşme denilen ve aslında Amerikan kapitalizminin dünyaya yayılması anlamına gelen olgu, 2000'lere kadar kör topal yuvarlanarak gelen ekonomik sistemi köklü biçimde değiştirdi. Bu değişiklikler genellikle kötü yönde oldu.
Sayfa 60
Altta bıraktığım linkte yazdıklarımı Kalben çok iyi ifade etmiş olmasına rağmen bir gün link bozulur veya çalışmazsa bu sözlerin hem benim kulağıma hem de sizin kulağınıza küpe olması aynı zamanda hatırlatması açısından yazmak istedim. Aslında zaten kitap okuyan insan bu değerlerin farkındadır ama yine de söylemek istedim. Sizin o kadar önemsediğiniz, o kadar değer verdiğiniz, o kadar sevdiğiniz, onlara rezil olmaktan korktuğunuz insanlar sizi o kadar önemsemiyorlar. Çoğu insan size sizin onlara verdiğiniz sevgiyi vermeyecek. Bunu beklemeyin bu değeri kazanmak için yaşamayın. Çünkü sizin değerinizi sadece ve sadece siz belirleyebilirsiniz. Kendi hayatınızı yaşamak için, kendi değerlerinizi fark etmek için, kendinizi mutlu bulduğunuz, faydalı bulduğunuz, akıl sağlığınızı ve ruh sağlığınızı yerinde bulduğunuz, insanlara kendi içinizden güzel şeyleri verebilecek yerlerde, zamanlarda, topluluklarda veya yalnızlıklarda olun bence. Çünkü gerisi çok boş.
instagram.com/p/C2sRp2SNvMN
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126.7k okunma
"Benimle sevişmeyi bu kadar çok mu sevdin?" dedi muzip bir ifadeyle ayak parmaklarını Clay'in göğüs kaslarına değdirerek.
"Sevişmelerimize bayıldığımı biliyorsun. Sanırım senin anlamadığın kısım, diğer yaptıklarımızın da bir o kadar hoşuma gittiği. Ben bunun içindekinden," diye- rek Julia'ya doğru eğilip parmağıyla alnını işaret etti, "ve burada yaptıklarımızdan da hoşlanıyorum," der- ken parmağını bu sefer de Julia'nın dudakları üzerinde gezdirdi, "konuşmaktan yani." Ardından eliyle göğ- sünden aşağı doğru inerek kalbinin üzerinde durdu. "Ayrıca bunun içinde gördüklerim de hoşuma gidi- yor," dedi.
Julia'nın kalbi iki kat hızlı atmaya başlamıştı ve bu ona o kadar yabancı bir duyguydu ki. Birilerine karşı böyle şeyler hissetmeyeli çok uzun zaman olmuştu. Bu onu bir taraftan korkuturken, diğer taraftan da kendini harika hissettiriyordu. Ama zaten birisinden hoşlan- mak da böyle bir şey değil miydi aslında? Tramplen- den havuza atlamak gibi? Clay'in elini avuçlarının ara- sına alarak göğsünün üzerinde tuttu ve Clay'in gözleri o anda sanki Julia evet demiş gibi ışıldamaya başladı, ki büyük ihtimalle de kabul etmiş sayılırdı.
"Yani benim erkek arkadaşım mı olacaksın?"
"Güzelim, erkek arkadaşın değil sevgilin olacağım, hem de tek sevgilin."
Sayfa 199
Julia sorgulayan gözlerini Clay'e sabitlemişti. Onun uzun mesafeli bir ilişki istemeyecek bir adam olduğu- na emindi aslında. Ama Sabrina'yla uzun yıllar bera- ber olduğunu söylediğine göre, gözü dışarıda, çapkın bir adam da değildi herhalde. Julia, Clay'den tam ola- rak ne istediğini bilmiyor olmakla birlikte, bildiği tek bir şey vardı ki o da onu tekrar görmek istediğiydi. Clay, onun dünyasını birden fazla şekilde sallamıştı. Ona yaşattığı zevkle, onu güldürmesiyle, nazik ve yu- muşak haliyle. Zaten asıl problem de buydu işte. Clay, onun için fazla iyiydi. Julia, bu potansiyele karşılık verebilecek kadar sağlam adımlarla basmıyordu yere. Biri veya her ikisi de bunun sonunda üzülecekti.
Ama yeterince problemi olduğunu düşünerek his- settikleri hakkında aniden dürüst olmaya karar ver- mişti. "Bunu ben de isterim," dedi hiçbir art niyeti ol- madan ve dalga geçmeksizin. "Ama ben ülkenin öteki ucunda yaşıyorum."
"Bunun farkındayım ve seni tekrar tekrar görmek isitiyorum. Görüştüğün başka biri yok, değil mi?"
Julia gözlerini devirdi. "Hayır, tabii ki yok. Ben bu- nu yapacak biri değilim."
"Ve muhtemelen benimle olmaktan keyif alıyorsun?"
"Belli ki."
Sayfa 195
benim etrafımda birbiri ardına bir sürü şey cereyan ediyor. bazıları kendi seçimim olsa bile, bazıları hiç istemediğim şeyler. fakat bu iki sınıf arasındaki ayrımı tam olarak yapamaz haldeyim. yani kendi seçimin olduğunu düşündüğüm şeylerin bile, aslında ben seçimimi yapmadan çok daha önce gerçekleşeceğinin kesinleştiği hissine kapılıyorum. ben yalnızca, birilerinin önceden bir yerlerde karar verdiği şeyleri, tecrübe ediyorum belki de. kendi başıma ne kadar düşünürsem düşüneyim, ne kadar çabalarsam çabalayayım, olan her şey sanki benim değil de bir başkasının etrafında gelişiyor gibi, kendime yabancılaşıyorum. sanki kendi rotamdan gitgide uzaklaşıyorum. bu da beni bunaltan, bana ağır gelen bir şey. hayır, korkutan bir şey demem daha doğru olur belki de. öyle düşünmeye başladığımda, vücudumu büzülüp kalmış gibi hissediyorum.
