Şafağı severim, ebedi konuların detaylandırılmasıyla çok düşünceli bir yazardır. Ancak bu kitapta sanki bize inanç, sevgi, dostluk, dünyayı anlama gibi konularda tek bir kişi içinde bile kesin cevaplar olmadığını ve olamayacağını göstermek için finali birleştiriyor ve tüm bu akıl yürütmenin neden olduğu ve anlamının ne olduğu belli değil.
Dedikleri gibi hepimiz çocukluktan geliyoruz ve Peri'deki bu ikilik ve kararsızlık, ailedeki ebedi çekişmeyle doluydu. Baba, materyalist görüşlere sahip ateist ve fanatik olarak dindar bir annedir ve en küçük oğluyla yaşanan trajediden sonra dine çarpmıştır. Babası sürekli skandallardan içmeye başladı, annesi kendi içine ve Tanrı ile olan ilişkisine giderek daha derine gitti. Ağabeyler taraflarını seçtiler. Türkiye gibi ataerkil bir ülkede erkekler için bu daha kolaydır. Peri seçim yapamadı.
Oxford'daki okumaları, Profesör Azur'un Tanrı hakkındaki semineri ve Mona (Mısır kökenli bir inanan) ve Shirin'in (aslen İranlı militan bir ateist) bu kadar farklı ama doğruluğuna olan güveniyle birleşmiş olan dostluğu, düşündüğü gibi, kendisini anlamasına ve gerçeği anlamasına yardım etmeliydi, ancak her şey daha da karıştı ve bu düğümü çözemedi ve daha basit bir yol seçti.
Genel olarak, kitabı okumaya değer. Esere yatırılan anlamlardan ziyade yalnızca olay örgüsüne bakarsanız, roman hayal kırıklığı yaratabilir.
Namık Somel
Bir metni yorumlarken iki temel yaklaşım vardır bana göre. Birincisi metinin edebi gücü, etkileyici olması, farklı metinlere gönderme yapması ve ufuk açmasıdır. Bu açıdan bakınca ana dilde okumak avantajdır. Çeviri metinde ise çevirmenin izlediği yöntem, çok farklı metinler çıkarabilir