Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Bir yazarın ondan fazla kitabını okuyup hala sıkılmamak mümkün mü bilmiyordum. Ama hala her gördüğümde kitaplarını almadan duramıyorum. 'Yüreğe söz geçmiyor' yer yer hüzünlü olsa da en çok güldüğüm hikayelerden biri. Ancak okuyacakları uyarmam gerekir. Bu kitaplar insanda tüm seriyi okuma isteği uyandırıyor.
İlk kez okuduğum Murakami'nin anlatımına bayıldım, o kadar sade ve içten ki, hikayeyi okuyorum mu yoksa hikayenin içinde miyim ayırt etmek gerçekten zor.
Anlatımın şahane olmasına karşın hikayeyi anlamakta aşırı zorlandım ve kafamda soru işaretleri gırla gidiyor. Zaten Marukami'nin kendi de hikayenin bir kaç kez okunduktan sonra ancak anlaşılabileceğinden bahsetmiş ama bu tür "hikayenin içinde neler gizli aslında" mantığı pek içimi açmıyor. Sonuçta yazarın ne düşündüğünü anlayabilmek ancak yine onun nasıl anlattığı şekli ile mümkün. Ben düşündüm oldu, ama ben okudum olmadı :)
Bir roman bu kadar güzel olabilir dedirten bir kitap. Boranlı Yedigey unutmak mümkün mü? Yaşam, devlet, çelişkiler ve insanlar, hatta uzaylılar. Yazara boşuna Nobel vermiyorlar!
Size hiç oluyor mu bilmem. Bazen bir kitabı bitirdikten kapağını kapatıp, gözünüz uzaklara dalar durursunuz. Aklınıza o romanda bahsedilen yerler, köyler, kahramanlar gelir, keşke yanında ben olsam, yardım etsem diye düşünürsünüz. Şu an ilk aklıma gelen Yüzüklerin Efendisi mesela. Ama bir de her Aytmatov kitabından sonra bu hisse kapılıyorum. Ve on paralık yazarlık tecrübemden soğuyorum. "Lan neden kasıyorum ki. Ne yaparsam yapayım asla bu adamın yazdıklarına benzemeyecek" diyorum.
"Sultan Murat" da böyle bir kitap. İşin garip tarafı, aslanlarla, kaplanlarla güreşen, olmadık entrikaları ortaya çıkaran, cesur, kuvvetli insanların değil, senin benim gibi sıradan insanların hayatlarından öylesine seçilmiş gibi duran bir kesit bu kadar mı güzel anlatılır. Kitaptaki soğuk okuyanın iliklerine nasıl bu kadar işler. Terlemiş hayvaların, ıslanmış otların ekşi kokusu genzinizi nasıl bu kadar yakar, baharın gelişine neden bu kadar sevinirsiniz anlamak mümkün değil.
Elips Kitap'ın gazete eşantiyonu gibi duran, iğrenç ötesi kapak tasarımı, küçültülmüş boyutları ve bu boyutlara sığdırılmış yazıları ile sunumu berbat ama çok lezzetli bir yemek gibi. Keşke yarın bir gün başka bir yayın evi sağlam bir formatta bassa. Hiç düşünmem tekrar tüm kitapları alırım. Nur içinde yat Aytmatov.
Bu kitap okuduğum en değerli kitaplardan biridir. Yazar, Martin'in yazar olma hayalleri ve insan ilişkilerini o kadar güzel anlatmış ki resmen kitabın içine giriyorsunuz. Beni en çok etkileyen iki sahnesi vardı. Birincisi Martin'in, Ruth'la piknik yaparken çenesine bulaşan çilekle ilgili hissettikleri. İkincisi ise yazar olduktan sonra söyledikleri: " Ben bu yazdıklarımı daha önceden yazmıştım, insanlar bana karşı neden farklı davranıyor anlamakta güçlük çekiyorum..." İnsanın Martin'e katılmaması mümkün mü sizce?
Çok güzel bir kitap. İnsanın hayata, insanlara karşı bu kadar yabancılaşması mümkün mü? Sanırım Albert Camus bunu başarmış ve eserine de yansıtmış bir yazar. İnanın ben de böyle bir "YABANCI" olmayı isterdim.
