Herkes şanslı doğmuyor bu hayatta bazıları çok büyük eksiklikler içinde geçmişin bağlarından kurtulmak için elinden geleni yapar.
Hazel tıp 4. sınıf öğrencisi hastenede pratisyen hekimlik yaparken doktor Kamer aslında babasından gelen kirli bağlantının bir parçasıdır.
Nasıl aynı hastenede görev yapmaktadırlar.
Sürekli bir arada olan bu ikili bol aksiyonlu, kaçma kovalamacalı heyecan dolu bir maceraya davet ediyor. Merakla çevrilen sayfalar ile severek okudum kitabı. Devamını dört gözle bekliyorum.
Aksiyon severler mutlaka okuyun bu kitabı.
İnsana zarar verecek son kişiler ailesidir ama Hazel Saraç için öyle değildir. 2 yaşındayken babası terk eder, annesi çocuklarını istemeyen bir adamla evlenir oda daha 13 yaşında çocukken abisiyle kalmaya başlar.
İllegal dünyanın içinde olan kaçtıkça daha çok batan genç kız karanlığın tam derinine öyle bir kapılır. Bu karanlık ona derin bir sevda sunarken, bir çok şeyi de elinden alacaktır.
Karanlığın tam içindeki adam Kamer Güney Soykıran. O bazen acımasız bir katil, bazen merhametli bir doktorda olurken devletin yanında mı karşısında mı bilinmiyor. Bu bilinmezlik bu ikiliyi birbirine daha çok bağlıyordu.
Önemli olan taşıdığı yüreğidir. O yüreğin içine sığdırdığı merhametidir.
Küçük olan, küçücük olan şeyler bir şeyleri tek başına beceremezler. Büyüyene kadar büyük bir elin kendisine yardımcı olmasını beklerler iz bırakan.
Kurumuş bir yaprağın damarları serilmişti yollarıma. O yolların sonu bahar, yağmur ve ıslak yaprak taneleriydi. Baharları getiren adam şimdi kışa davet ediyordu beni.
Albert Camus, bu eseri yazdığında 22 yaşında olduğunu okuyunca aklıma şu soru düştü:
22 yaşındaki bir delikanlının ergenlikten yeni çıkıp gençliğin ilk demlerinin yaşandığı çok genç bir yaşta hangi uzun ve çileli yaşam deneyimleri geçirip hangi algı seviyesiyle düşüncelerini geliştirip iç dünyasında
