Daha ağır bi şey söylenemezdi
Eğer toprak gebe kalsaydı kadınların gözyaşından,
Bu kadının gözünden akıttığı her damla,
Bir timsah doğururdu.
Ne garip, ne olmayacak bir kader bu:
Fazla iyi olmak en büyük günahın oldu.
Sayfa 74Kitabı okuyor
İster istemez ayrılacağız birbirimizden
Bu hayat denizinin içinde.
Sayfa 74Kitabı okuyor
Demek bu dünyada insanların
Merhamet beklememeyi öğrenmeleri gerek,
Çünkü çıkarcılık vicdan bırakmamış kimsede.
Sayfa 51Kitabı okuyor
Ah, bir bitti mi bu övgüleri satın alan paralar
Tükenir o övgülere can atan soluklar da!
Sayfa 41Kitabı okuyor
Ah bu insanlar! Kulakları öğütlere sağır,
Dalkavukları dinlemeye hazır.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Ölmek , uyumak sadece ! Düşünün ki uyumakla yalnız bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak , ama düş görebilirsin uykuda, o kötü !
Çünkü o ölüm uykularında,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından ,
Ne düşler görebilir insan , düşünmeli bunu .
Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden .
Kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine,
Sevgisinin kepaze edilmesine ,
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine .
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken,
Kim ister bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek,
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
Ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanı?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi.
Sayfa 72
(Popüler Kültür)
Vazgeçtim bu dünyadan,dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var,o koyuyor adama.
William Shakespeare
Öldüğüme acımam le
Yar elden ele düştü le
Karaköprü Narlıktır / Urfalı bir aşık
Yarın, yarından sonra bir yarın, bir yarın daha
Sürüp gidiyor günden güne küçük adımlarla;
Geçmiş günlerimiz ise nice sersemlere ışık tutmuş
Ölüm yolunda, toz toprak olmazdan önce.
Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki:
Yürüyen bir gölge, bir zavallı kukla bu sahnede:
Bir saat gösterip, boyun kırıp gidecek!
Bir daha duyulmayacak artık sesi.
Bir aptalın anlattığı bir masal bu:
Kuru gürültüler, deli saçmalarıyla dolu.
