Lucky Strike'ın kampanyasında da görüldüğü gibi, kadınlar tüccarlar ve pazarlamacılar için "müşteri"den başka bir anlam ifade etmese de, bu kavram pragmatist bir içeriğe sahip olduğu için iticidir. O yüzden gözü sadece bizim cebimizde olan pek çok fırma, yaptığı reklamlarda kendilerini bizim iyiliğimizden ve mutluluğumuzdan başka bir şey düşünmeyen içten bir dost olarak takdim eder.
Örneğin A otomobili, ailemizi bir araya getirip, bizi pikniklere götüren, unutamayacağımız bir gün yaşamamızı sağlayan, yağmur yağdığında içinde bizi saklayan, bir anne kucağı gibi sunulur
Eee ama böyle teselli oluyorduk... Üzdü...
"Önemli olan dış güzellik değil, iç güzelliktir."
Halbuki dünyada bundan daha yanlış bir cümle yoktur. Gerçekten böyle olsaydı çiçekler, arıların dikkatini çekmek için neden onca çaba gösterirdi?
Peki yağmur damlaları, güneşle buluşunca neden gökkuşağına dönüşür?
Doğa, güzel olmayı arzuladığı için, elbette. Bu arzusunu tatmin etmesinin tek yoluysa başkalarını, güzelliğine hayran bırakmaktır.
Sayfa 55Kitabı okudu
kızılcık şerbeti
Sana bir şey diyeceğim,
Ben sende çocukça,
Duygularım kalbimin sokaklarında,
Şımarınca elde durmuyor her şey,
İşte anla beni,
Aşk bu kadar basit değil.
Ne kadar güldük seninle,
Boşuna
Sen yoksun
Boşuna yağıyor yağmur
Birlikte ıslanmayacağız ki
Boşuna bu nehir
Çırpınıp pırpırlanması
Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki
Uzar uzar gider
Boşuna yorulur yollar
Birlikte yürüyemeyeceğiz ki
Öyle uzaklardayız
Birlikte ağlayamayacağız ki
Seviyorum seni boşuna
Boşuna yaşıyorum
Yaşamı bölüşemeyeceğiz ki
Aziz Nesin
adresini bulamayan mektuplar
Bu şehir seni hazmedemiyor oysa sensiz tadı yok sokağın,ağaçların,rüzgarın cümle şehrin..
Önce kokun geldi sonra sen. Sebebi,hikmeti nedir bilinmez,ama gelişini sevdim. Gelişin ne kadar sevince boğduysa bu yüreği, gidişin bir o kadardan da beter daralttı içimi...
İçim daralıyor Aşk. Vuslata umut taşıyan her bir şeyden uzağım. Gece ıslanıyor yanlızlığımla,bense titriyorum yokluğunda. Sessizliğe başım eğik,yüreğim buruk,ciğerim yanık katlanmak zorunda kalıyorum.
Yine ümitvarım. Ümit hüzünle el ele, diz dize imiş meğer. Kilitlendim. Zaman kör karanlığa kilitledi beni. Kilitlenmiş zamanımın anahtarı yok...
Seni içimde seviyorum. İçten seviyorum ama en içimdeki içten anlıyot musun ?
Aşk ehline kavuşmak cennet, ayrılmak cehennemdir. Ey kıyamet bakışlı, aşkın arada sırat köprüsü olmuştur da bilmezsin...
Ey gönlüm, sultanımın adını her kim sorarsa, işaretle gizlice ilk harfi "aşk" son harfi "aşk" de...
Ey Aşk!!!
Ey benim gece karanlığı çökmüş gönlüme,tan ağartısında sıcak süt nehri gibi akan sen !!!
Ey benim karanlık içimde, ışıksız gecelerimde sabab gibi hep doğan sen!!!
Bu gönlü fetheden sen , senden mahrum kalan ben !!!
Yakamoz güzeliydi deryada bakışların Akdeniz gözlerinin damlasıydı o akşam Öyle masum ve titrek bir yanılgıydın ki sen
Saçların gariplerin rüyasıydı o akşam Yağmurdun, gülümsedin çorak topraklarıma
Tebessümün göklerin cilasıydı o akşam
Bir anda kelepçeli buldum bileklerimi Varlığın gurbetimin cilasıydı o akşam Dağları birer birer devirip sana gelmek Gönlümün en ateşli duasıydı o akşam Dolunay saatleri yaşadım yollarında Yüzün sanki sonsuzluk şuasıydı o akşam Aldandım bulutlara uzanan ellerine
Bu sevda ömrümün son sevdasıydı o akşam
Oysa anlayamadım ıstırap olduğunu
İçimde bir heyüla, bir serap oldugunu Her lahza çöktüğünü ve harap olduğunu Bilemedim ne deniz, ne mehtap olduğunu Meğer kalbin kalbimin belasıydı o akşam
Sana tutundukça sarsılıyorum
Seni düşündükçe esaretteyim
Bu yürekten daha ağır
Yük taşımadı yeryüzü hamallanı
Simsiyah bulutlar geçiyordu göğümden
Anlamak üzreydim Neron’un Roma’yı neden yaktığını
Karanlık bir koridor açıldı önümde; anlayamadım
Yenik düşmüş bir Napolyon kadar mutsuzdum aslında
İntiharla buluşan Hitler kadar çaresiz
Yakmak üzreydim ki bu şehri, hâtıraların
Sağnak bir yağmur gibi boşandı üzerime
Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Ölü Ruhlar
Bembeyaz elbisesi kana boyanmıştı, vişne çürüğü dudaklarından usul usul akan kanlar yanağından ıslak toprağa damlıyordu, son anlarıydı biliyordu Asuman ama dayanmaya çalışıyordu çünkü sevdiği adam baş ucunda ona yalvarıyor, ağlıyordu dayanması için. Üşüyordu, ruhu yavaş yavaş terk ediyordu bedenini, ölüme yaklaşan gözlerini Ateş'e çevirdi, kalan son gücünü kullanarak kanlı ellerini sevdiği adamın yağmur ve gözyaşı ile ıslanmış yüzüne götürdü usul usul okşadı yanağını ağlama diyemedi, iyi olacağım diyemedi bu sefer sadece son defa birleştirdi dudaklarını...
(Ateş&Asuman)
...
Sonsuz armağanısın ruhuma, kaderimin
Kimse bilmez sen kimsin, bu soylu destan kimin
Sayfa 104 - TAN YERİNE MİHENGİNİ BIRAKTIM
Ben birinin hiçbir şeyiyim.
En çok da bu koyuyor.
Ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
Bugünlerde ben adsız bir özlemim.
Yağmur yemiş bir deniz gibiyim.
Attila İlhan
" Umudunu yitirmişti " dedi Kobi.
" İşte anlamadığım da bu " dedi, Ada. " En azından her zaman çok değer verdiğiniz bir şey vardır, ayrılmak istemeyeceğiniz bir şey. Bir kedi veya köpek bile olabilir. Veya çok sevdiğiniz bir koltuk. Yağmur altında bir bahçenin görünüşü. Veya pencereden seyrettiğiniz gün batımı."
Sayfa 127 - Doğan KitapKitabı okuyor
Yağmur eritti elimi, yüzümü
Bu dünyada bir yürek kaldım.
Sayfa 70 - Kırmızıkedi Yayınevi, 7.BasımKitabı okuyor
